Struinend door het archief kwam ik bovenstaande stuk uit de Volkskrant (1 juni 2006) over de film How many roads van Jos de Putter tegen. In How many roads portretteert Jos de Putter een aantal (Amerikaanse) Dylan-liefhebbers. Ik heb How many roads in de bioscoop gezien, of liever: een filmhuis. Een aardige film, niet wereldschokkend, maar vermakelijk. Je moet 'm niet zien, maar je zou jezelf er wel een plezier mee kunnen doen.
Later heb ik How many roads nogmaals gezien, op televisie. Tot mijn stomme verbazing bleek de versie van How many roads op televisie iets af te wijken van de versie die ik in de bioscoop heb gezien. Blijkbaar zijn er twee versies van deze ene film.
Ik heb nooit kunnen achterhalen waarom. Het verhaal achter de twee versies is voor mij een groot vraagteken gebleven.
Inmiddels is het jaren geleden dat ik How many roads twee keer vlak achter elkaar heb gezien. Daarna heb ik de film nooit meer gezien. Eigenlijk wel jammer.
Ik heb werkelijk geen idee of de film ooit op dvd is verschenen, bol.com heeft de film op dit moment in ieder geval niet in het assortiment.
Misschien is het ook wel goed dat er alleen de herinnering is. Niet de kans om te herbekijken.
Mocht je de kans ooit nog krijgen om How many roads te zien, grijp 'm dan. Eén of twee keer is genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten