Uiteraard heb ik gisteravond, als boetedoening, Hard rain door de kamer laten knallen (op 10 tijdens 'Idiot wind'). Hoe is het toch mogelijk dat ik dit album - Dylans beste live-album, als je het mij vraagt - vergat in de lijst in het bericht hieronder. [denk je nu 'waar gaat dit over?', lees dan even de reacties bij het bericht hieronder.] Het was een aangename boetedoening...setlist 9 november: Leopard-skin pill-box hat* / It ain't me babe* / Things have changed* / Mississippi* / Honest with me / Tangled up in blue / The Levee's gonna break / Desolation row / Highway 61 revisited / Man in the long black coat / Thunder on the mountain / Ballad of a thin man / All along the watchtower / Like a rolling stone
* = Mark Knopfler op gitaar
Bob Dylan en Harry Kuiter: afgeserveerd... op de blog van Rinie.
10 platen die het leven van Stefaan Decroos beïnvloedden (verleden tijd, niet meer dus, denk ik...) Een van die tien is Dylan, maar kijk eens naar die 9 platen rond Dylan, een opmerkelijke lijst.
Een interview, uit 1981, met Doug Sahm, hier. Na het lezen van dit stuk heb ik gelijk Texas tornedo maar weer eens opgezet. Geweldige plaat.
1 opmerking:
Ja, er is iets met 'Hard Rain' dat
het tot een klasse plaat maakt.
Maar net als met 'The Flood' wordt het niet breed geapprecieerd... Door de geschiedenis en mijn leeftijd (biologisch 55) ben ik die twee live-platen meer gaan waarderen dan menig andere live-plaat.
Dat emotionele kracht van de songs is groot, ondanks de in de ogen van vele fans muzikale bruutheid van de arrangementen.
Het 'vergeten' zal wel een freudiaanse vergissing van je zijn geweest.
Een reactie posten