Mijn eerste herinnering aan Bob Dylan stamt uit 1995, ongeveer. Ik herinner dat op de televisie een documentaire is te zien over Dylan. De zender is MTV of TMF, in ieder geval een muziekzender. Het is in ieder geval nog in de tijd dat wij een grote zwart-wit-televisie hadden. Een nieuwe kleurentelevisie was voor ons gezin op dat moment nog te duur.
Mijn broer Maarten is in die tijd al een groot Dylan-fan, en dat rechtvaardigt dat hij de documentaire mag kijken. Dylan is zelf ook in de documentaire aan het woord, en niet met zijn beste stem. Mijn moeder vraagt Maarten: “Komt die stem omdat hij [Dylan] zoveel heeft gerookt?”
Wat het antwoord daarop is geweest, weet ik niet meer. Wel dat ik gelijk daarop weer naar bed moet. Erg vind ik het niet, want zoveel doet Dylan mij nou ook weer niet. Het is veel meer iets van mijn broers. Toen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten