Dylan kort #589

Zimmerman #2 (een foto) op de blog van Luuk Imhann.
Verder is er eigenlijk geen nieuws / link op het net te vinden. Maar ik heb nog wel een aantal interessante zaken via de e-mail ontvangen. Allereerst wil Martijn Muijs wel zijn Dylan 30 in een serie berichten voor deze blog vangen. Persoonlijk vind ik dit erg leuk en ik hoop dat lezers er net zo over denken. Martijn gaat aan de slag en zodra ik de eerste aflevering van hem ontvang, zal ik 'm hier plaatsen.
In het kader van 10 dingen waarvan ik zou willen dat Dylan ze nog doet, kreeg ik o.a. een e-mail van Erik en een lijst van Yvon, waarvoor dank:

Ik kan mij volledig achter het lijstje van Sylvester scharen. Knap!

Groeten van Erik

Hallo Tom ,

Hier mijn lijstje met wensen

- Met mij een akoestische plaat opnemen met blues songs uit de jaren 50 en 60 (en dan komt de singelhit van zelf Silvester).
- Stoppen met schilderen of anders les nemen bij mij.
- Achter zijn orgel vandaan komen en centerstage gitaar spelen.
- Een boek uit brengen met prachtige poëzie.
- Mee spelen in de laatste Harry Potter film en op een bezemsteel rond vliegen , het lijkt mij gaaf om hem een potje zwekbal te zien spelen , misschien dat het beter gaat dan golfen.
- Nog een echt rock plaat uitbrengen alla Rolling Thunder Revue met nieuwe songs, hij zal best nog wel wat werk hebben liggen waar niemand nog van gehoord heeft.
- T Bone Burnett als producer nemen.
- Zijn Biografie chronicles 2 en 3 afschrijven.
- Charlie ontslaan en mij als lead gitarist aannemen.
- Door gaan met zijn Never ending tour.

En vooral hoop ik dat Dylan nog heel wat jaren mee mag gaan en zijn fans keer op keer mag blijven verrassen met zijn prachtige muziek and finally moet hij vooral lekker doen waar hij zelf zin in heeft .

Bob Dylan , you will always be my hero .

Yvon

Nieuwe lijsten blijven (uiteraard) welkom, net als andere bijdragen. Alles kan naar tom_dylan@hotmail.com.
Van Alja ontving ik scans van een artikel uit de Volkskrant van enkele dagen geleden met de titel Bert en Bono blijven maar babbelen, over Bert van de Kamps boek over Bono. Het artikel begint met: Bob Dylan hoefde zijn mond maar open te trekken of de poëzie stroomde naar buiten. Althans, in de eerste scène van de documentaire 'No Direction Home' leest hij hardop een bordje op straat, kauwt even op de letters, laat zijn associaties de vrije loop, en dan zijn we als kijkers getuige van de geboorte van een songtekst.
Wij stervelingen moeten harder werken voordat het wonder van de schepping zich voltrekt.
Met dank aan Alja voor de scans!
Toch nog iets gevonden:
Een video van License to kill, Rotterdam 1984, hier.
Gisteravond wilde ik Shot of love draaien, maar door omstandigheden is daar niks van terecht gekomen. Vanavond de inhaalslag. En terwijl ik straks Shot of love beluister, moet ik werken aan mijn surprise - het is al weer bijna zover dat de Sint-cadeautjes uitgewisseld moeten worden. Ik moet een surprise maken voor 'mevrouw Tom' (mondje dicht, ze mag het nog niet weten!) Ik ben al wel begonnen, maar moet nog een boel doen.
De surprises die ik de laatste paar jaren in ontvangst heb mogen nemen, zijn bijna altijd Dylan-gerelateerd. Zo heb ik o.a. twee met verf bewerkte hoezen van Desire, een Dylan-bordspel, drie dvd's met beelden van Dylan, een wandelstok met daaraan een mini-buste van Dylan en een houten doos vol stempels met op het deksel een foto van Dylan mogen ontvangen.
Die laatste surprise doet mij eraan denken dat een van de meest absurde items in mijn collectie, een stempel van Dylan is.
Ik ben eigenlijk helemaal geen liefhebber van het Sint-feest, maar dit terzijde...
Heb ik hier al eens geschreven over de mp3-speler van 'mevrouw Tom'? Volgens mij niet, bij deze dan: 'Mevrouw Tom' heeft een mp3-speler die ze alleen gebruikt wanneer ze, binnen dit dorp, korte ritten op haar fiets maakt. Meestal duurt zo'n fietsritje niet langer dan de lengte van één nummer. 'Mevrouw Tom' heeft dan ook maar een nummer of tien op haar mp3-speler staan & één van die tien nummers is een nummer van Dylan, Blind Willie McTell. Een tijdje geleden vertelde 'mevrouw Tom' mij dat dat het nummer is dat ze eigenlijk het meest draait. Ik kan er niks aan doen, maar dàt vond ik nou leuk om te horen.
'Mevrouw Tom' gaat altijd mee naar de concerten. Niet vanwege de muziek, maar vanwege de gezelligheid. De gezelligheid en mensen kijken. Zo merkte ze ooit op tijdens een van Dylans concerten dat de mannen in spijkerjas met krullend haar en een bril op oververtegenwoordigd waren. Tijdens een ander concert zagen we - terwijl Dylan Desolation row speelde - een vrouw in het gangpad zitten, op haar hurken, met een opengeslagen exemplaar van Writings and drawings. Deze vrouw staarde niet naar het podium, schreeuwde geen verzoeknummers richting Dylan, maar las.
Als ik aan Dylans concerten denk, denk ik vaak aan die vrouw, in het gangpad met een opengeslagen exemplaar van Writings and drawings. Het is een beeld dat voor mij perfect past bij de relaxte sfeer tijdens een Dylan-concert.