What is this shit?Daarmee had ik een stuk over Marcus' boek willen beginnen, nog voor ik het boek had gelezen. Als grap. Het is praktisch onmogelijk een boek over Dylan op te slaan, zonder dat deze vier woorden uit de recensie van Self portrait van Greil Marcus erin voor komen.
Ik had mijn recensie van Bob Dylan; writings 1968 - 2010 willen beginnen met deze vier woorden om vervolgens een positieve recensie van het boek te schrijven. Een flauwe grap, ik weet het.
Nu heb ik het boek gelezen, en het kan zelfs niet aan mijn lage verwachtingen voldoen, het is gewoon ver onder de maat, wat nu? Nu is de grap zeker niet leuk...
Misschien moet ik mijn bezwaren maar op een rijtje zetten:
1. het boek is incompleet
Greil Marcus heeft een zéér uitvoerig stuk geschreven over verspreid uitgegeven opnames van Dylan - zoals op Broadside ballads vol. 1 - en illegaal circulerende opnames van Dylan op banden en bootlegs. Dit stuk werd eind 1969 in Rolling stone gepubliceerd en is de basis geweest voor veel verzamelaars. Dit stuk is het (historisch) belangrijkste stuk dat Marcus over Dylan heeft geschreven. Als er één stuk is dat in Bob Dylan; writings 1968 - 2010 had moeten staan, dan is het dit stuk. Het staat er niet in.
2. het boek is overcompleet
Ongeveer de helft - en dat is een voorzichtige schatting - van de bladzijdes in dit boek zijn gevuld met stukken die helemaal niet over Dylan gaan. Het zijn stukken waarin Dylan en passant voorkomt, niet meer. Dan zijn er nog de stukken waarin Dylan helemaal niet voorkomt en dan is het raden waarom deze stukken Überhaupt hier te vinden zijn.
3. Greil Marcus is een matig schrijver
Marcus houdt - bewust of onbewust - in zijn stukken zelden tot nooit de rode draad vast. Zijn zinnen, alinea's, betogen schieten alle kanten op om zelden weer terug te keren bij het verhaal dat hij aanvankelijk vertelde. Zijn schrijven is net een stapje boven het kind dat de gebeurtenissen in een verhaal aan elkaar plakt met En toen .. . En toen... En toen...
4. het boek bevat geen nieuwe informatie
Door het lezen van Bob Dylan; writings 1968 - 2010 heb ik niks geleerd. Er staat niks in dit boek over Dylan dat nieuwe inzichten in Dylans werk bevat, er is geen feit boven tafel gekomen wat nog niet eerder breed is uitgemeten.
Is er dan geen enkele reden om dit boek te kopen? Twee redenen om het boek wel te kopen:
1. De recensie van Self portrait moet natuurlijk een keer in z'n geheel gelezen worden. Er is geen boek over Dylan - zo lijkt het wel - waarin de eerste vier woorden uit deze recensie niet geciteerd worden. Maar altijd alleen die eerste vier woorden, nooit meer. Het is goed om nu de gehele recensie eens te kunnen lezen. Uit historisch belang, niet meer, de recensie is namelijk ongelooflijk slecht geschreven.
2. het vrij recent geschreven Stories of a bad song, bijna helemaal achterin het boek, is deels een aardig stuk over Masters of war en het recente gebruik van dit nummer - door Dylan en anderen - als protest tegen o.a. de 2 oorlogen in Irak.
Deze twee redenen om het boek wel te kopen zijn marginaal merk ik terwijl ik teruglees wat ik net heb opgeschreven. Het zijn twee pogingen om niet alleen negatief over dit boek te schrijven.
Wat het boek op pijnlijke wijze duidelijk maakt, is dat Greil Marcus in ruim veertig jaar tijd nauwelijks een zinnig woord over Dylan op papier heeft gezet.
Ik vind dit erg jammer, ik had graag een recensie geschreven vol lof, maar het zit er helaas niet in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten