In Dylan kort #566 hieronder, wat is het, een uurtje geleden geschreven, had ik het over die concertopname van Dead man, dead man. En ik heb woord gehouden, ik draai Dead man, dead man & toch heb ik ook woord gebroken.'Mevrouw Tom' moet vanavond werken en ik breng de kinderen vanavond naar bed. Eenmaal weer beneden schenk ik mezelf koffie in en voel ik nog steeds de behoefte om Dead man, dead man te horen, maar omdat ik ook wil lezen en niet om de paar minuten wil opstaan om de naald van het vinyl te tillen, pak ik toch maar de 5" cd single Everything is broken en draai het derde nummer - Dead man, dead man - knetterhard.
Ik begin te lezen in Bob Dylan by Greil Marcus; writings 1968 - 2010 op bladzijde 263. Dead man, dead man draait en gaat als vanzelf over in Ugliest girl in the world, het vierde en laatste nummer op deze cd-single. En ergens klinkt het wel, na de laatste tonen smaakt het naar meer, en dus druk ik op play om alle vier de nummers op deze cd single voorbij te laten komen als een soort mini-album. Terwijl de single draait, bereiken mijn ogen bladzijde 273 & dit kan geen toeval zijn:
Bob Dylan: Live: 1961 - 2000: Thirty-Nine Years of Great Concert Performances (Sony Japan). Sixteen tracks, from "Wade in the Water" taped in 1961 in Minneapolis, to "Things Have Changed," from Portsmouth, England, last year. Killer: "Dead Man, Dead Man," studio version on Shot of Love, 1981. Taped in New Orleans that same year, "Dead Man" is a textbook warning against the devil, if you listen as if yiu're reading; if you hear it, it's a poker game, and the singer's winning.
En voor de zoveelste maal draait het mini-album verkleed als cd single:
1. Everything is broken
2. Where teardrops fall
3. Dead man, dead man
4. Ugliest girl in the world
Zo op papier ziet het er vreemd uit: eerst twee nummers van het fantastische Oh mercy, vervolgens een live-opname uit 1981 en tot slot een nummer dat niet tot de sterkste nummers uit Dylans oeuvre behoort, van Down in the groove. Maar het werkt, het klinkt.
Vier nummers uit hun context getrokken en tot een nieuw geheel gesmeed. Ik houd wel van dit soort mini-albums waarbij elementen die ogenschijnlijk zich niet laten mengen, tot een nieuw geheel zijn samengebracht. Het opent de oren opnieuw voor nummers die zo vergroeit lijken te zijn met de context van het album, dat ze, door ze juist uit die context van het album te halen, opnieuw fris de oren binnen klimmen. De luisteraar moet opnieuw de nummers veroveren.
Het eerste dat opvalt, is hoe goed Everything is broken en Dead man, dead man samengaan, alsof de nummers muzikaal onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Het tweede dat opvalt, is dat Where teardrops fall een sterk nummer is, maar beter was geweest wanneer die saxofoon tegen het eind van het nummer achterwege was gebleven. Het derde dat opvalt, en ik had nooit kunnen voorspellen dit ooit nog op te schrijven, is dat Ugliest girl in the world dan wel een ongelooflijk stomme tekst heeft - die misschien grappig bedoeld is, maar het absoluut niet is - maar desalniettemin een enorm aanstekelijke melodie bevat, héérlijke muziek, een oorwurm van de zuiverste soort.
Dit mini-album vermomt als cd single komt voorlopig mijn cd-speler niet uit & dan heb ik 'm nu toch al zeker een keer of vijf gedraaid.
Vijf keer al Ugliest girl in the world & ik ben het nog steeds niet zat! Maar bovenal vijf keer Dead man, dead man in die wonderlijke combinatie met Everyhing is broken met daartussen, haast als wig, Where teardrops fall.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten