Struinen

Vrijdagavond, met het weekend voor de deur en 'mevrouw Tom' weer thuis, draai ik een aantal niet willekeurig gekozen nummers van Bob Dylan terwijl ik ondertussen blader door oude fanzines, tijdschriften vol artikelen over Dylan (al dan niet speciaal voor publicatie in het bewuste fanzine geschreven), en foto's en tekeningen waarop Dylan te zien is. Sommige van deze fanzines moet ik al tientallen keren doorgebladerd hebben en toch kom ik regelmatig foto's tegen waarvan ik vergeten was dat ik ze ooit al eerder heb gezien. Bob Dylan tijdens een persconferentie in 1966, Bob Dylan samen met The Band op een podium, Bob Dylan tussen de schuifdeuren ergens in 1978, Bob Dylan in 1970 met dat baardje, allemaal Bob Dylan.
Het is struinen door wat in de loop der jaren mijn kant op is gevallen. Ik prijs mijzelf gelukkig.
Van al die fanzines heb ik er maar eentje uit 1977 gekozen ter illustratie bij deze paar regels. De foto op de voorzijde van dit fanzine is gemaakt door John Cohen. Een aantal foto's van dezelfde fotosessie zijn (in kleur) te vinden in het schitterende fotoboek Young Bob van John Cohen. O ja, en natuurlijk op de hoes van Self portrait en in het songboek van New morning.
Er zijn veel meer foto's van deze sessie hier en daar gebruikt. Schitterende foto's. En starend naar al die foto's, krijg ik de behoefte om iets dichter naar het heden te kruipen, om de nummers van de sessie met Happy Traum uit september 1971 te horen. Een aantal van die nummers zijn te vinden op More Bob Dylan's greatest hits. Het zijn nummers die zo makkelijk over het hoofd gezien worden (net als bijvoorbeeld George Jackson) omdat ze niet op een 'gewoon' album te vinden zijn. Ze behoren tot de in de openbaarheid verborgen songs.
Een aantal jaren geleden stond in drie opeenvolgende afleveringen van tijdschrift Record Collector een serie artikelen geheel over deze in de openbaarheid verborgen songs. (De nummers op More Bob Dylan greatest hits zijn niet in deze lijst opgenomen) Opnamen die 'verstopt' zijn op bijvoorbeeld een bonus-cd of alleen op single zijn uitgebracht. Zo uit mijn hoofd weet ik niet meer hoeveel van dit soort 'verborgen' nummers in die drie artikelen van Record Collector genoemd worden, maar het is een aanzienlijk aantal. Het zijn er in ieder geval zoveel, dat het niet haalbaar is om ze allemaal op een vrijdagavond te beluisteren terwijl je door een stapel oude fanzines bladert.
Maar dan, een aangename vrijdagavond is eerder haalbaar wanneer er intensief naar slechts een handvol nummers geluisterd wordt, dan wanneer er voor het slapen gaan nog een stapel van tientallen nummers beluisterd moet worden.
Zodra het luisteren een moeten wordt, is dat aangename verloren gegaan.