How does it feel; reflections of Bob Dylan

How does it feel; reflections of Bob Dylan (Sailingleaf publishing, 2011; 160 blz.) is niet een alledaags boek over Dylan. Het boek is samengesteld door & het geesteskind van Joe Ladwig.
Ladwig vroeg liefhebbers van Dylans muziek een stuk - een essay, zoals hij het noemt in zijn introductie - voor dit boek te schrijven. Dat heeft veel bijdragen opgeleverd.
Maar voor ik daar wat verder op in ga, twee zaken: 1 positief & 1 negatief.
Positief: de gehele opbrengst van How does it feel komt ten goede aan Feeding America.
Negatief: iedere bijdrage is in een ander lettertype gedrukt, wat niet alleen een bijzonder onrustige indruk achterlaat, maar er zelfs voor zorgt dat in ieder geval één bijdrage - van Manfred Helfert - bijna onleesbaar is.
Al die verschillende lettertypes is de enige echt grote misser aan dit boek.
How does it feel; reflections of Bob Dylan bevat 28 bijdragen, welke te verdelen zijn over drie categorieën:
1. essays
2. reviews
3. Dylan art
Het eerste deel, essays, bevat twintig bijdragen. Het gros van deze bijdragen bevat het (persoonlijke) verhaal over de ontdekking van Dylans muziek van de auteur. De bijdragen variëren in lengte van één bladzijde tot een bladzijde of tien. De ene auteur zag Dylan voor het eerst tijdens een concert in de vroege jaren zestig, de andere auteur was nog niet geboren toen Infidels op de markt kwam.
Alle stukken m.u.v. de bijdrage van Charly Pons zijn in het Engels.
Dit eerste deel heb ik werkelijk verslonden, het leest lekker weg & zo nu & dan trof ik een verhaal dat haast als een spiegel werkte. De meeste bijdragen zijn verhalend, een enkele bijdrage is in dichtvorm geschreven.
Het tweede deel, reviews, bevat vijf bijdragen. Recensies van bezochte concerten, vaak met een persoonlijke noot. Aangenaam, maar minder aanstekelijk dan de essays.
Tot slot het derde deel, Dylan art. Drie bijdragen van drie verschillende kunstenaars. Allereerst natuurlijk de schitterende illustratie op de cover van het boek. Daarnaast twee, helaas in zwart-wit afgedrukte, portretten van Dylan.

Wat te denken van How does it feel? Dit boek is bijna niet te recenseren. Allereerst zijn er de vele verschillende auteurs, ieder met een eigen schrijfstijl. De ene bijdrage sluit nu eenmaal beter aan bij mijn leesogen dan de andere bijdrage.
How does it feel is geen boek waarin de lezer ook maar iets nieuws over Dylan zal leren, maar dat is ook niet de opzet.
How does it feel is vooral een spiegel waarvan de opbrengsten naar het goede doel gaan.
Ik heb How does it feel met plezier gelezen, of het ook een boek voor jou is, durf ik niet te zeggen. Dat hangt af van wat jij van een boek verwacht. Het lezen geeft plezier, geen kennis.
Een boek dat na het lezen in de kast verdwijnt, om er nooit meer uit te komen.
Maar voor het in de kast verdween, heb ik het verslonden.
Hoe het voelde? Behoorlijk aangenaam!