Dylan kort #796

Voor het boek met nieuwe aantekeningen waar ik momenteel aan werk, heb ik zitten bladeren door oude aantekenboeken. In één van die oude aantekenboeken kwam ik de volgende paar zinnen tegen, opgeschreven op 27 september 2000, opgeschreven in de nacht, vlak na thuiskomst na het concert in Rotterdam: 'Geweldig concert: negentien songs als ik me niet vergis waarvan de derde absoluut de topper was: "It's alright, ma (I'm only bleeding)". Na dit nummer verwacht ik niets meer van de muziekwereld, het kan nooit meer beter worden.
Geen "Forever young" tot grote ergernis van mijn buurman. Andere hoogtepunten: "Not dark yet", "Like a rolling stone" en een pompende "Leopard-skin". Enkele malen snoeihard ("Country pie"), dan weer zéér ingetogen ("Tryin' to get to heaven"). In totaal ongeveer een uur en drie kwartier.'
Nu, bijna twaalf jaar later, herinner ik me vooral - naast 'It's alright, ma (I'm only bleeding)' - 'Fourth time around' op de plek waar mijn buurman 'Forever young' had verwacht. Bij de eerste tonen van 'Fourth time around' schreeuwde hij onaardigheden waarbij het roepen van 'Judas' in mei 1966 verbleekt richting podium om vervolgens boos weg te lopen.
Hierdoor miste hij een werkelijk schitterende versie van 'Fourth time around'.

Andere aantekening, van 21 augustus 2000: 'Een nieuwe Dylan-verwijzing, door "mevrouw Tom" gevonden: Stephen Kings Harten van Atlantis (blz. 372).' Meer staat er niet. Het boek Harten van Atlantis heb ik niet. Is er iemand die dit boek toevallig bezit & mij kan laten weten waaruit die Dylan-verwijzing bestaat? [tom_dylan@hotmail.com]

Een lijfspreuk, met dank aan Dylan, op de blog Goesting!
Een recensie van Chimes of freedom op nu.nl en op Modern times.
Rubin "Hurricane" Carter op intussen... BLOG.