Wanneer ik met een zoekmachine het internet afstroop op zoek naar berichten over Dylan, kom ik de laatste dagen vooral berichten over Leonard Cohens nieuwe album tegen. Het lijkt wel of er geen bericht over dit album op het net kan verschijnen, zonder dat Dylan genoemd wordt.
Er zijn ongeveer net zoveel overeenkomsten als verschillen tussen de muziek van Leonard Cohen en Bob Dylan. Opvallend is, dat wanneer muziek van Cohen besproken wordt, Dylan vaak ter sprake komt, maar wanneer er muziek van Dylan besproken wordt, Cohen zelden ter sprake komt.
Ik betwijfel of Cohen een dienst wordt bewezen door altijd maar Dylan weer ter sprake te brengen. Het wordt tijd dat Cohens muziek los van die van Dylan bekeken wordt.
[Dat moest ik even kwijt]
Alja Spaan las gisteren in On Canaan's side van Sebastian Barry & stuitte daarin op het volgende: “Hij was al bijna een jongeman. Hij had zijn haar niet laten groeien zoals sommige van zijn schoolvrienden. Hij hield van Bob Dylan en zong zijn liedjes nogal onwelluidend in en om het huis. Hij leek zich veel zorgen te maken over van alles en nog wat. Vooral de atoombom achtervolgde hem tot in zijn dromen, zoals zoveel mensen in die tijd.” (On Canaan’s Side, deel 3, 3e dag zonder Bill – Sebastian Barry) [Met dank aan Alja voor de e-mail!]
'Tomorrow is a long time' [Elvis zingt Dylan] op Bibliothecaris in blog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten