In 'Dylan kort #801' vroeg ik over het album Infidels 'hoe klinkt het?'
Het tweede antwoord komt van Frits:
Met Infidels heb ik iets. Infidels is een typisch Dylan-album, vol met tegenstellingen. Alleen al die naam, ‘Ongelovigen’, terwijl de plaat juist een religieus persoon laat zien. Someone else is speakin’ with my mouth, but I’m listening only to my heart – wie is hier aan het woord?
Het heeft maanden geduurd voordat ik de tekst kon verstaan van Jokerman. Het refrein kende veel ‘Ai’-klanken. Naarmate ik de stem van Dylan kon ontcijferen, begon ik ook het album meer en meer te waarderen. En ook af te vragen waarom Dylan met dit album afstand nam van ‘het geloof’. De titel zet mij op het verkeerde been. Waarom ook niet bij Dylan?
Ik luister graag naar Infidels. Basic rock met een vleugje ska. Een prettige plaat voor de donderdagavond. Ook tekstueel een stevige plaat. Hoezo afstand van religie? Luister naar Jokerman (You go to Sodom and Gomorrah, but wat do you care, ain’t nobody there, who want to mary your sister?). Of Man of Peace. En dan I and I.
Zeker twee keer eerder schreef ik over Infidels, en dan vooral over I and I. Don’t Fall Apart On Me Tonight leverde me de titel op van mijn tweede boek. Ik heb wat met Infidels.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten