Dylan kort #800

Floater stuurde mij een link naar een filmpje op youtube, een scène uit Saturday Night Live waarin de mannen Dylans bezoek aan Woody Guthrie in het ziekenhuis parodiëren. Een behoorlijke tijd geleden heb ik hier al eens een link geplaatst naar dat filmpje, voor degene die het toen gemist hebben (of het nogmaals willen zien), zie hier. [absoluut de moeite waard]
Floater stuurde mij ook de scan van de hier afgebeelde advertentie voor Under the red sky. Daarnaast stuurde hij een aantal recensies van dit album.
De recensie uit de KRO gids is ronduit negatief, de recensie uit Q redelijk negatief, de recensie uit Free Record Shop Magazine zéér positief & de recensie uit Humo is niet alleen positief, maar ook nog eens hilarisch. (Een vijfde recensie van onbekende herkomst is niet uitgesproken positief of negatief).
Twee van de vijf recensenten horen overeenkomsten tussen'TV Talkin' song' & 'Subterranean homesick blues'. Heeft de ene recensent bij de andere 'afgekeken' of is dit puur toeval? Ik moet bekennen dat ik de overeenkomst niet hoor.
Het lezen van die vijf recensies heeft ervoor gezorgd dat ik Under the red sky weer eens uit de kast heb gepakt. Het album draait nu. Wat een heerlijk album is dit toch! De muziek op dit album doet mij ergens denken aan de muziek uit de jaren 50, aan Warren Smith & andere vergeten rockers.
Nummers als 'TV Talkin' song', 'Unbelievable', 'God knows', 'Born in time' & het titelnummer mag je mij voor wakker maken. Dit is niet, zoals vaak is geschreven, maar een mager Dylan-album.
Okee, de teksten zijn soms wat anders dan 'we' van Dylan verwachten, maar dat de teksten niet aansluiten bij de verwachtingen zegt misschien vooral iets over 'ons'. De moeite waard: Michael Gray over dit album. Hij schrijft o.a. over Dylans gebruik van kinderrijmpjes op Under the red sky.
Persoonlijk reken ik dit album (zeker) niet tot Dylans beste albums, maar aangenaam is het wel. Onderschat? Zeker! Doe jezelf een plezier & zet Under the red sky nog eens op, bij voorkeur vanavond nog, & hoor de schoonheid van 'Born in time', het schitterende 'TV talkin' song' - misschien wel Dylans beste (in de studio) zangpartij van de jaren 90 - & het speelplezier in 'Unbelievable'.
Kijk nog eens goed naar de advertentie. Daar staat 'It's unbelievable'. Op de achterzijde van de cd-hoes staat de titel gegeven als 'Unbelievable'.
[Met dank aan Floater voor de link naar het filmpje, de scans & het wederom wakkerschudden van mijn genieten van Under the red sky!]
Henk stuurde mij een mooie tip, de uitzending van Vrije geluiden van vanochtend waarin de Engelse tenor Ian Bostridge in een paar zinnen aangeeft waarom ik naar Dylan luister. Zie hier (ongeveer na 27 minuten).