Together through life - eerste indrukken

Op de website van radio 2 zijn alle nummers van Together through life te beluisteren, hieronder mijn eerste indrukken.

Beyond here lies nothing
Deze opener moest ik aanvankelijk nogal aan wennen, vlak na de eerste mogelijkheid om te downloaden. Nu, terugluisterend, begint de song al aan mij te kleven.
Ik hou wel van deze swingende sound met accordeon en trompet.
Well my ship is in the harbour. Het schip is in de haven. Is Dylan thuis, daar waar hij wezen moet? Of is het in ieder stadje een ander schatje? Ik raaskal. Beyond here lies nothing swingt.

Life is hard
Het tempo gaat een tandje terug. Niks mis met een goede ballad. Maar dat is Life is hard niet. Dylan weet me in dit nummer niet te overtuigen. Te suikerzoet voor mijn smaak.
Since we been out of touch
I haven't felt that much
en
admitting life is hard
without you near me
Een zwakte bod.

Forgetful heart
Het ritme, de melodie doet me denken aan Ain't talkin' van Modern times. Na Life is hard een stap in de goede richting, maar ik mis de zanger Dylan, het unieke van de zanger Dylan, de zanger die wel hoorbaar is Ain't talkin', maar hier ontbreekt.

I feel a change coming on
Een meer opgewekte melodie dan in voorganger Forgetful heart en ook de zanger Dylan is weer terug. Luister naar We've got so much in common.
Heerlijk spel op de accordeon door David Hidalgo.
Luister naar What's the use in dreamin', you've got better things to do en verder. Niet de meest sterke tekst, maar met passie gezongen.

If you ever go to Houston
Wederom een opgewekte melodie, en ook hier is de zanger Dylan duidelijk aanwezig, noten, klanken oprekkend en buigend zoals alleen Dylan kan.
Meer en meer doet de muziek op Together through life in het algemeen en If you ever go to Houston in het bijzonder denken aan de muziek van Doug Sahm.
I've got a restless fever burning in my brain.

It's all good
Heerlijk gitaarloopje aan het begin. Bij dit nummer begin ik gelijk mee te tikken met mijn vingers op de rand van de tafel. De accordeon is bij dit nummer wat verder weg in de mix gestopt, wat het nummer ten goede komt, hoe heerlijk ik de accordeon ook vond in een aantal van de voorgaande nummers, het klinkt prima in It's all good waar het dieper in de mix is verstopt.
Luister naar het 'duivelse' lachje van Dylan, na een minuut of drie.
Maar hoe lekker een aantal van de inmiddels gehoorde nummers ook klinken, de echte 'knaller' ben ik nog niet tegengekomen.
Heerlijk, effectief drukwerk.

Jolene
Luisterend naar Jolene duikt er gelijk een 'klassieker' op die in de schatkamer van mijn achterhoofd ligt begraven: Nadine van Chuck Berry.
Baby I am the king
And you is the queen.
Ligt lekker in het gehoor, geen klassieker. Geen accordeon ook.
Het zou me niet verbazen wanneer dit een regelmatig terugkerend nummer tijdens concerten gaat worden. Het aanstekende, voortstuwende ritme is ideaal voor het podium.

My wife's home town
Net als bij voorganger Jolene, doet My wife's home town me gelijk denken aan een klassieker: I just wanna make love to you van Etta James. Hele lappen tekst van I just wanna make love to you kun je zo op My wife's home town meezingen.
Voor het eerst heb ik de indruk dat Dylan werkelijk al zijn kwaliteiten als zanger, de kwaliteiten die hem zo uniek maken, hier uit de kast trekt.
En wéér dat duivelse lachje!

Shake shake mama
Eerste gedachte: Summer days revisited, vooral natuurlijk door het steeds herhalen van een regel tekst.
Shake shake mama
Shake until the break of day
I'm right here mama
I'm not that far away
Ik mis tot nog toe de humor en het venijn dat wel op bijvoorbeeld "Love and theft" te vinden is.

This dream of you
Sugar baby en Ain't talkin', de afsluiters van respectievelijk "Love and theft" en Modern times zijn noemenswaardige songs, krachtige afsluiters. Dat krachtige mis ik in deze afsluiter van Together through life.
Am I to blind to see
Is my heart playing tricks on me
en
All I have is this dream of you
That keeps me living on
Gladjes, bij net zo suikerzoet Life is hard.

Together through life heeft een heerlijke sound, mede door de accordeon van David Hidalgo, maar over het algemeen weet de plaat me nog niet te overtuigen. Aardig, maar niet geweldig. Ter vergelijking: na een eerste draaibeurt van "Love and theft" bleven er hele lappen tekst en flarden van melodieën in mijn kop hangen, na het beluisteren van Together through life heb ik dat niet, of in ieder geval veel minder. This dream of you vind ik maar een matige afsluiter en Life is hard vind ik ronduit onder de maat.
My wife's home town vind ik daarentegen heerlijk, een goede song. En ook I feel a change coming on en If you ever go to Houston mogen er wezen.
Natuurlijk moet ik nog een paar keer vaker luisteren naar Together through life - en ik hoop dat dan zal blijken dat mijn eerste indrukken fout zijn - maar mijn eerste indruk van Together through life is maar matig positief.
Ik had gehoopt op een meesterwerk, dat is Together through life niet, eerder een aardig klinkend lichtgewicht.

Andere eerste indrukken? Laat het me weten (gebruik de link e-mail de webmaster in de rechter kolom).

De video van Beyond here lies nothing kan bekeken worden via de website van Isis.

________________

Met dank aan Yapyap, Jesper en Peerke voor de reacties. Als antwoord op de in de reactie gestelde vraag (door Yapyap): Ja, ik weet zeker dat de cds van The Bob Dylan 60's collection in cardboard sleeves zitten.
Jesper heeft natuurlijk helemaal gelijk, de volgorde van de tracks op de website van radio 2 klopt natuurlijk niet. (En dus heb ik me in bovenstaande vergist.) De laatste track van Together through life is It's all good en daarover ben ik inderdaad redelijk positief.
De reacties doorkijkend merk ik dat mijn eerste indrukken vrij negatief zijn. Misschien heb ik het negatieve wat te dik aangezet. In z'n algemeenheid zie ik Together through life na één luisterbeurt als een goede middenmoter, (muzikaal, niet tekstueel) beter dan Modern times, maar helaas niet zo goed als "Love and theft".
Ik kijk nog steeds uit naar de release van Together through life, laat daar geen misverstand over bestaan. En zoals Frits mij heel terecht mailde: goed of slecht is subjectief.