Gotta Serve Somebody (Slow Train Coming, 1979)
Don’t Think Twice, It’s All Right (The Freewheelin’ Bob Dylan, 1963)
Most Likely You Go Your Way (And I’ll Go Mine) (Blonde On Blonde, 1966)
Million Miles (Time Out of Mind, 1997)
Stuck Inside Of Mobile With The Memphis Blues Again (Blonde on Blonde, 1966)
Sugar Baby (Love And Theft, 2001)
Tweedle Dee & Tweedle Dum (Love And Theft, 2001)
Beyond The Horizon (Modern Times, 2006)
Desolation Row (Highway 61 Revisited, 1965)
Tough Mama (Planet Waves, 1974)
Highway 61 Revisited (Highway 61 Revisited, 1965)
Ain’t Talkin’ (Modern Times, 2006)
Thunder On The Mountain (Modern Times, 2006)
Like A Rolling Stone (Highway 61 Revisited, 1965)
(encore)
All Along The Watchtower (John Wesley Harding, 1967)
Spirit On The Water (Modern Times, 2006)
Blowin’ In The Wind (The Freewheelin’ Bob Dylan, 1963)
Misschien sinds begin jaren wel mijn 20e concert als het er niet meer zijn.
Fantastisch dat hij (ongeveer) 29 jaar na dato (op 1e paasdag) begint met een nummer dat hij toen ook speelde van zijn (toen) nieuwste werk, in ieder geval was het een dubbelconcert met Santana in de Ahoy. Hij zat toen zwaar in de Born again Christian beweging. Sommigen vinden dat geen beste platen maar Slow train is toch een van mijn favorieten. Dus was gotta serve somebody de opening waardoor het hele optreden al niet meer stuk kon. Lekker bijtend en cynisch. Mensen onder de neus wrijven dat je nog zo hoog en belangrijk kunt zijn maar dat je niet onder spiritualiteit uitkomt (al is het de satan, je moet wel!).
Het verdere optreden was ook een soort droom, lekker swingend en strak gespeeld. Bij het derde nummer (most likely....enz) was hij weer eens ouderwets de weg kwijt en zong 2 keer hetzelfde couplet maar het zei hem vergeven. Daarna ook nog Stuck inside...enz. en we hadden onze portie Blonde on Blonde dubbel binnen....heerlijk!
Het nieuwere werk klinkt ook goed, is uiteraard ook meer op zijn huidige bereik qua stem geënt. Ik vond zelf Ain't talking het mooiste nummer van de show en volgens mij het overgrote deel van het publiek ook wel.
Tough mama was ook mooi met een prachtige belichting. Wel duidelijk dat hij hier moeite mee heeft om te zingen want het prachtige laatste couplet liet hij voor wat het was (te moeilijk? of vergeten?). Toch gaaf om een nummer van Planet waves te horen. Meestal is dat dan Forever young maar Planet is zo geniaal dat elk nummer onaantastbaar goed is.
De encore was met opener All along the Watchtower ook goed te pruimen. Dit nr. speelt hij nog steeds in de nagedachtenis van Jimi Hendrix. Nog nooit is een nummer van Dylan zo geweldig vertolkt als destijds door deze gitaarlegende. Door het ook keihard elektrisch te spelen eert hij Jimi met wie hij een goede verstandhouding had.
Enige smet vond ik het onvermijdelijke Desolation row. Misschien stoot ik mensen voor het hoofd maar dit nummer vind ik niet om door te komen en skip het ook altijd als ik die plaat draai.
Geweldig optreden dus,
Alle hulde, 2 uur spelen op die leeftijd, prima band, goed geluid in de HMH
Topavond
Geen opmerkingen:
Een reactie posten