Tell tale signs - wat opvalt

Ik heb Tell tale signs nu een week in huis[1]. In die week zijn me een aantal zaken opgevallen die ik nog nergens heb gelezen. Misschien ben ik een mierenneuker, een pietlut, een zeikerd, het zij dan maar zo. Kan ik mee leven.
De volledige titel van Tell tale signs is Tell tale signs: the bootleg series vol. 8 rare and unreleased 1989 – 2006. In stukken over Tell tale signs wordt dan ook logischerwijze vermeldt dat dit het achtste deel is van The Bootleg series. Helaas, foutief. Tel maar mee:
The bootleg series vol. 1 –3( rare and unreleased) 1961 – 1991 (1991)
The bootleg series vol. 4: live 1966, the “Royal Albert hall” concert (1998)
The bootleg series vol. 5: live 1975, the rolling thunder revue (2002)
The bootleg series vol. 6: live 1964, concert at Philharmonic hall (2004)
No direction home: the soundtrack, the bootleg series vol. 7 (2005)
Tell tale signs: the bootleg series vol. 8 rare and unreleased 1989 – 2006 (2008)
Deel zes dus, en niet, zoals de titel doet vermoeden, deel acht.
Het tweede dat opvalt is dat de songs op Tell tale signs niet in chronologische volgorde staan. Dit in tegenstelling tot de twee eerdere delen van The bootleg series met (voornamelijk) studio-opnamen uit meerdere jaren, te weten The bootleg series vol. 1 – 3 en No direction home: the soundtrack. De enige verklaring die ik kan bedenken voor dit verschil is dat het uitgangspunt bij het samenstellen van de tracklist van Tell tale signs was het maken van een album, bij het samenstellen van The bootleg series vol. 1 – 3 was het uitgangspunt een historisch document en bij No direction home een soundtrack van een film, waarbij aangetekend dat bewuste film een historisch document is.
Het derde dat opvalt, is dat naast de standaardeditie van Tell tale signs, er een luxe 3cd versie zal verschijnen, en een enkele cd versie is verschenen. Dit is nooit eerder bij een deel van The bootleg series gedaan, wel – althans een soortgelijk iets, bij de vorig jaar verschenen verzamelaar Dylan. Dylan verscheen als een standaard 3cd versie, een luxe 3cd versie, een enkele cd versie en een enkele cd versie met bonusdisc. Blijkbaar is dit tegenwoordig de manier voor Sony / BMG om geld in het laatje te brengen.
Sony / BMG heeft er voor gezorgd dat Tell tale signs nog voor de release genoeg aandacht in de media kreeg door achtereenvolgens Dreamin’ of you voor download aan te bieden, een videoclip behorende bij Dreamin’ of you op het net te plaatsten, Mississippi voor download aan te bieden en vanaf een week voor de release van Tell tale signs de 2cd versie via National Public Radio ter beluistering aan te bieden.
Om het legaal downloaden van Tell tale signs te stimuleren biedt iTunes een bonustrack, een liveversie van Love sick.
De tracklist van de standaard 2cd versie: beide cds beginnen met het fantastische Mississippi. Mississippi is niet alleen een Amerikaanse staat, maar ook een rivier. Wie de titels langsloopt, komt veel water tegen: Mississippi (#1), Red river shore, High water (for Charley Patton), Mississippi (#2), The girl from the greenbriar shore, Miss the Mississippi en The lonesome river. Dat zijn zeven van de zevenentwintig titels. Ik weet het, mierenneuken, pietluttig, zeikerig gedrag, maar het valt mij op.
Later meer.

[1] De 1cd en de 2cd versie, de 3cd versie laat nog even op zich wachten.
Aanvulling: vlak na het publiceren van bovenstaande kom ik het stuk van Gijsbert Kamer tegen over Tell tale signs, hij kan wel tellen en vermeldt keurig dat Tell tale signs het zesde deel is van The bootleg series. Kamer klaagt nogal over de prijs van de 3cd versie. Het antwoord is simpel, als je het te duur vindt, koop het niet...