Ik bezit twee identieke exemplaren van Tempest. Geen idee waarom. Het zou logisch zijn om dat tweede exemplaar via bijvoorbeeld Marktplaats te veranderen in cash geld of - indien verkopen niet lukt - weg te geven aan de man of vrouw die een Tempest in zijn of haar leven kan gebruiken.
Maar wie moet dan Tempest in ontvangst nemen? Iedereen kan een Tempest in zijn leven gebruiken.
Mijn zwakte is dat ik geen afscheid kan nemen en dus verkoop ik Tempest niet. Ook geef ik die overbodige cd niet weg. Ik heb die tweede Tempest in de auto gelegd.
Het is heerlijk om Tempest in de auto te draaien, raampjes open en dan "Long And Wasted Years" of "Scarlet Town" horen.
Tempest draaide een week of twee in de auto tijdens iedere rit. Tempest verveelt niet, hoe vaak ik dat album ook hoor.
Afgelopen zaterdag was ik met de kinderen op stap en moest Tempest plaats maken voor de muzikale voorkeur van zoon- en dochterlief en dus hoorde ik tijdens de autorit cd's van Twenty One Pilots en Melanie Martinez.
Vanochtend zat ik alleen in de auto. Direct na het starten van de motor schoof ik Tempest weer in de cd-speler. Het was koud vanochtend, er zat zelfs een dun laagje ijs op de voorruit. Aan alles was te zien dat het een mooie dag zou gaan worden.
Het lange instrumentale intro van "Duquesne Whistle" begeleidde mij de straat uit. Onderweg naar elders. De vingers tikten het ritme van de muziek op het stuur. Heerlijk, luister naar die "Duquesne Whistle".
4 opmerkingen:
Ga ik morgen doen
Deze plaat uit zijn herfst- of is het winterperiode, is inderdaad ook een klassieker geworden, die ik bovendien nog vaak opzet, net als Love & Theft, maar ik ben benieuwd naar je mening over het titelnummer. Soms zou ik willen dat deze in zijn eentje op kant vier had gestaan, met Roll on John naar kant drie verhuisd, wat voor mij de flow had verbeterd en de kans gelaten om het soms over te slaan, want in mijn ogen is het een lied waar je echt in kan duiken, maar niet te vaak, soms heb je na al het voorgaande vuurwerk even niet meer het puf voor dit zowel qua melodie, speelwijze als tekst nogal prozaïsche stuk.
Hans,
Van Dylans winterplaten - de platen uit de 21ste eeuw - zijn "Love And Theft" en Tempest mij het meest lief. Het verschil, voor mij, tussen die twee platen is dat "Love And Theft" perfect is terwijl Tempest dat net niet is.
Dat Tempest naar mijn smaak net niet helemaal perfect is ligt aan het titelnummer. Voor mij is dat titelnummer de zwakke schakel op het album. Het is wel een aardig nummer, maar... het past niet helemaal in het geheel. Het is ook het enige nummer dat ik soms oversla.
Tom
Het in inderdaad een hele zit, dat titelnummer, maar wat mij betreft, is de flow van Tempest perfect. Roll On John past er juist mooi achter om de spanning weer een beetje af te bouwen en als de laatste klanken wegsterven, denk ik altijd maar een ding: ik wil deze LP nog een keer horen!
Frans
Een reactie posten