Terug naar Dylan

Er gebeurt zoveel, dat ik niet goed weet waar te beginnen. Misschien maar beginnen bij de oren. De oren worden omsloten door een nieuwe koptelefoon, daar was ik ècht aan toe. De vorige was goedkope troep, een vervormer van de muziek.
In de winkel - inmiddels al weer enkele dagen geleden - kom ik koptelefoons van enkele honderden euro's tegen (en in advertenties aldaar van enkele duizenden euro's), dat verdom ik. Enkele tientjes is meer dan genoeg voor mijn simpele oren & alles is een verbetering t.o.v. het oude apparaat.
Eigenlijk klinkt muziek door een koptelefoon het beste, de muziek - tot in het kleinste detail - rechtstreeks in je kop gespoten. Geen bijgeluiden van buren die een tafel verschuiven of het geluid van de tv hard hebben staan.
Ik blijf deze dagen terugkomen op de heruitgaven van Music on vinyl, ik luister nu naar Good as I been to you & verbaas me nog steeds over de schoonheid van het geluid.
Eerder vandaag zal ik ergens op het net - was het de website van radio 2? - dat deze vinyl-uitgaven van Good as I been to you + 3 andere elpees gewonnen kan worden door het beantwoorden van een vraag. Het antwoord op die vraag is ongetwijfeld in bijvoorbeeld wikipedia te vinden. Dus grijp je kans.
Elders op het net: de meest recente American songwriter is grotendeels gevuld met Dylan. Niet dat ik de illusie heb een exemplaar van dit tijdschrift in de lokale boekhandel te zullen vinden, maar dromen is mooi & het verlangen groot.
En ondertussen werk ik bijna dagelijks aan een nieuw boek vol aantekeningen, soms is het niet meer dan enkele regels. Het hoeft ook niet altijd meer te zijn.
Soms denk ik wel eens dat Dylan een te groot deel van mijn leven opslokt, maar dat opslokken maakt me gelukkig, waarom zou ik het dan laten?
Okee, buitenstaanders kijken soms wat raar naar mijn afwijking, maar ik heb lang geleden besloten beleefd te luisteren naar de mening van buitenstaanders om er vervolgens niks mee te doen. Ik heb daar nog nooit spijt van gehad.

Bovenstaande is enigszins een woorden-rommeltje, dat realiseer ik me, maar ik kan er mee leven.
Genoeg woorden geschreven.
Terug naar de muziek, naar Dylan.
Tot morgen.