Te vaak heb ik gelezen dat het beeldschone 'Dear landlord' van het album John Wesley Harding over Albert Grossman zou gaan. Misschien is het waar, misschien ook niet. Uiteindelijk doet het er niet toe. De aanname - want meer is het niet - dat 'Dear landlord' over Albert Grossman gaat, verstopt eerder de oren dan dat het het luisteren naar 'Dear landlord' aangenamer maakt.
[Het voordeel van een blog hebben, is dat je dit soort gedachten op het moment dat ze je bezighouden, de wereld in kan slingeren]
Gisteren ontving ik onderstaande e-mail van Simon, een mooie aanvulling op de eerder hier gepubliceerde e-mail van Ed [met dank aan Simon!]
Hoi Tom,
Grappig hoe verschillende mensen vrijwel exact hetzelfde over iets kunnen denken. Ik was -met mevrouw Simon- 13 januari bij Jansz in de Almeerse Schouwburg. Ik kan het bijna helemaal met Ed eens zijn, vooral over de drie nummers die hij noemt. Met name Every Grain Of Sand was heel goed.
Wat mij opviel, was de interpretatie die Jansz gaf van de inhoud van To Ramona. Volgens Jansz gaat het nummer over een meisje dat van het platteland naar de stad is gekomen en daar eigenlijk niet thuishoort. Voor zover ik de tekst interpreteer, gaat die over de inner circle van mensen waar ze mee omgaat.
Wat me inderdaad van Jansz tegenviel, was de manier waarop hij Jan Cremer blijkbaar bijna bewondert. Wat die allemaal heeft geschreven, neem ik persoonlijk met bijzonder veel korrels zout. Genoeg zou om een hele horrorwinter mee te kunnen strooien.
Simon
Dat Ernst Jansz To Ramona interpreteert als over een meisje dat van het platteland naar de stad is gekomen, kan ik wel volgen. Door regels als 'The flowers of the city', 'your cracked country lips' en vooral 'I can tell you are torn / between stayin' and returnin' / on back to the South.' Dat ik het kan volgen, wil nog niet zeggen dat ik het met zijn interpretatie eens (of oneens) ben. Hetzelfde geldt eigenlijk min of meer voor de interpretatie van Simon. Ik kan mij er deels wel in vinden. Sterker: een combinatie van de twee interpretaties komt naar mijn idee al aardig in de richting.
Ramona is van het platteland naar de stad getrokken waar ze zich in kringen (Simons 'inner circle') probeert te begeven waar ze eerder zich niet dan wel op haar plaats voelt.
Dan is er nog de verteller van het lied, degene die Ramona probeert te troosten. Maar zeker niet alleen probeert te troosten, ook te zoenen & een spiegel voor te houden ('But it grieves my heart, love, / to see you tryin' to be a part of / a world that just don't excist').
Maar diep van binnen weet de verteller dan al zijn pogingen tot troosten zinloos zijn: 'For deep in my heart / I know there is no help I can bring'.
Bovenstaande zijn zo wat losse gedachten over 'To Ramona', geen doorwrochte interpretatie.
En dan: het mooiste is misschien nog om dit gelijk te verwerpen, te luisteren naar 'To Ramona' & er anders over te denken.
Ieder zijn / haar eigen oren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten