Luister, ik doe je na - toegift #2

Als er één muzikant is voor wie de titel van deze serie artikelen slecht gekozen is, dan is het wel Jerry Garcia - AKA Captain Trips - voorman van onder andere Grateful Dead en Jerry Garcia Band. Rusteloos muzikant met een uit duizenden herkenbaar gitaargeluid en een schitterende dunne stem.
In afleveringen van "Luister, ik doe je na" kwam Jerry Garcia al een aantal malen voorbij. Zo zit er in aflevering 6 een stukje over het album Live at Keystone Volume I van Merl Saunders and Jerry Garcia (2 covers, zie hier), in aflevering 7 een stukje over Masked And Anonymous met twee covers waarop Garcia te horen is (zie hier) en in aflevering 9 schreef ik over  Postcards From The Hanging, een heel album vol Dylan-covers van The Grateful Dead (zie hier).
Sinds het schrijven van de negen afleveringen "Luister, ik doe je na" in 2011 heb ik spijt van slechts één beslissing die ik toen heb genomen: ik heb "It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry" van Live at Keystone Volume I van Merl Saunders and Jerry Garcia niet op de eindlijst gezet. Dat had ik wel moeten doen. Dat ga ik nu alsnog doen, het is de enige correctie op de negen artikelen uit 2011 die ik ga maken.
Niet lang na het schrijven van die 9 artikelen kwam ik tot de ontdekking dat ik niet goed geluisterd had naar die versie van "It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry". Inmiddels beschouw ik deze cover tot een van de mooiste die ik ooit gehoord heb.

Sinds 2011 heb ik een groot aantal albums waarop Jerry Garcia te horen is gekocht. Daar zitten een groot aantal albums van Grateful Dead bij, maar op geen van deze albums staat een cover van een nummer van Bob Dylan. Op een aantal andere albums, waaronder albums van The Jerry Garcia Band, staan wel Dylan-songs. Die albums bevatten samen voldoende materiaal voor een "Luister, ik doe je na" over niemand anders dan Jerry Garcia.
Alle in deze aflevering besproken opnamen zijn concertopnamen.

Jerry Garcia - Garcia Plays Dylan
[15 covers, totaal: 641]
Garcia Plays Dylan is een verzamelalbum met opnamen gemaakt tussen 1973 en 1995, met verschillende bands. Ik zal bij iedere track opnamedatum en band vermelden om eventuele vergelijkingen met andere opnamen door Garcia van dezelfde composities makkelijker te maken.

1. "It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry" (Garcia-Saunders, 25 januari 1973)
Garcia Plays Dylan begint gelijk met een killer-track, dit is waarom ik graag naar Jerry Garcia luister. Hij weet met zijn muziek de luisteraar uit de tijd, uit het nu te halen. Absoluut eindlijst.

2. "Tough Mama" (Jerry Garcia Band, 18 november 1975)
Zeer mooie versie van dit nummer van Planet Waves. Ik heb getwijfeld om deze opname op de twijfellijst te zetten, maar doe dit niet. Het mist net dat laatste tikje om voor even het origineel van Bob Dylan te kunnen vergeten tijdens het beluisteren.

3. "Positively 4th Street" (Jerry Garcia Band, 17 november 1975)
Op de eindlijst staat al een "Positievely 4th Street" door Merl Saunders, Jerry Garcia, John Kahn, Bill Vitt (opname uit zomer 1973). Deze "Positively 4th Street" is aardig, maar kan zeker niet tippen aan de versie die al op de eindlijst staat.

4. "The Wicked Messenger" (Legion Of Mary, 19 april 1975)
Door het steeds herhaalde bonkige ritme gaat deze versie van "The Wicked Messenger" snel irriteren. Een dieptepunt op Garcia Plays Dylan.

5. "Knockin' On Heaven's Door" (Jerry Garcia Band, 15 februari 1976)
Een bijzonder trage, ingetogen versie van "Knockin' On Heaven's Door" die na ongeveer 14 minuten openbreekt. Het hele nummer duurt ruim 17 minuten (!). Ik heb een groot deel van die 17 minuten geboeid zitten luisteren. Net niet op de twijfellijst.

6. "Simple Twist Of Fate" (Jerry Garcia Band, 19 februari 1978)
Een voor Garcia-begrippen vrij recht-toe-recht-aan versie van "Simple Twist Of Fate". Na een minuut of twee komt Garcia pas met zijn unieke gitaarspel, dat redt nog iets, maar niet alles.

7. "I Shall Be Released" (Jerry Garcia Band, 28 november 1987)
"I Shall Be Released" moet volgens mij klein en breekbaar gebracht worden, zoals op The Basement Tapes. Als bands dit coveren lijken ze altijd de neiging te hebben om op te blazen, om dit groot en pompeus te brengen. Ook The Jerry Garcia Band blaast dit nummer helaas op tot proporties die naar mijn smaak niet passen bij deze compositie.

8. "When I Paint My Masterpiece" (Jerry Garcia Band, 2 februari 1980)
Een net iets trager dan het origineel gespeelde versie van "When I Paint My Masterpiece" van veertien minuten met meesterlijk gitaarwerk van Jerry Garcia. Grotendeels instrumentaal. Naarmate het nummer verder gaat wakkert het vuur steeds meer aan. Twijfellijst.

9. "She Belongs To Me" (Grateful Dead, 28 april 1985)
Een aardige versie van "She Belongs To Me", maar ook niet meer dan dat.

10. "Forever Young" (Jerry Garcia Band, 4 maart 1988)
Nee. De magie is er niet. Tenenkrommend.

11. "Tangled Up In Blue" (Jerry Garcia Band, 31 oktober 1992)
Wederom: nee.

12. "Señor (Tales Of Yankee Power)" (Jerry Garcia Band, 23 april 1993)
Naar mijn smaak maakte Jerry Garcia zijn beste muziek in de jaren zeventig. Daarna ging het langzaam maar zeker bergafwaarts. Deze versie, met David Kemper op drums, van "Señor" is een uitzondering op de regel. Net niet op de twijfellijst.

13. "Visions Of Johanna" (Grateful Dead, 8 juli 1995)
Een maand voor de dood van Jerry Garcia opgenomen. Het begint erg mooi, maar slechts na enkele tientallen seconden wordt ineens het tempo opgevoerd wat de uitvoering niet ten goede komt. Jammer, Garcia's stem is uitermate geschikt om dit te zingen.

14. "The Mighty Quinn (Quinn The Eskimo)" (Grateful Dead, 2 juli 1989)
Aardig, maar ook niet meer dan dat.

15. "It's All Over Now, Baby Blue" (Grateful Dead, 22 maart 1990)
Een aardige versie om af en toe eens naar te luisteren, maar zeker niet goed genoeg voor een vermelding op eind-  of twijfellijst.

Merl Saunders and Jerry Garcia - Keystone Companions; The Complete 1973 Fantasy Recordings
[3 covers, waarvan 2 eerder besproken, totaal: 642]
Op Live At Keystone Volume I staan 2 covers die ik eerder heb besproken, op deze box met de complete opnamen van 10 en 11 juli 1973 staat nog een tweede versie van "It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry" en ook deze versie behoort - naar mijn smaak - tot het beste van het beste als het om Dylan-covers gaat. Absoluut eindlijst.

Jerry Garcia Band - After Midnight; Kean College, 2/28/80
[2 covers, totaal: 644]
De "Simple Twist Of Fate" op dit album spreekt mij meer aan dan de versie op Garcia Plays Dylan. Dit is een uitgesponnen versie van ruim 17 minuten. Dit mag zeker op de twijfellijst, vooral ook vanwege het gitaarwerk van Jerry Garcia.
De tweede cover op dit album is een bijna veertien minuten durende versie van "Knockin' On Heaven's Door". In tegenstelling tot de versie op Garcia Plays Dylan zit in deze versie een vleugje reggae. Een mooie versie, maar naar niet mooi genoeg voor een plekje op een van de twee lijsten.



Jerry Garcia Band - Garcia Live volume one; March 1st 1980, Capitol Theatre
[1 cover, totaal: 645]
Een concertopname van slechts twee dagen na de opnamen op het vorige album. Ook tijdens dit concert speelde The Jerry Garcia Band "Simple Twist Of Fate" in een net iets kortere versie (ruim 16 minuten) dan twee dagen eerder. Dit vind ik een erg mooie versie, de mooiste van de drie vandaag beluisterde versies. Absoluut een opname voor de eindlijst.

Jerry Garcia Band - Garcia Live volume two; August 5th 1990, Greek Theatre
[3 covers, totaal 648]
De versie van "Forever Young" op deze cd is iets beter dan de versie op Garcia Plays Dylan, maar niet veel beter.
Tijdens dit concert speelde The Jerry Garcia Band ook een aardige versie van "Tears Of Rage", geen lijst-materiaal, maar zeker niet onaardig.
Het laatste nummer op dit album is een ruim 11 minuten durende versie van "Tangled Up In Blue" en net als de versie van "Tangled Up In Blue" op Garcia Plays Dylan is dit onder de maat.

Jerry Garcia Band - Jerry Garcia Band
[4 covers waarvan 1 eerder besproken, totaal: 651]
De versie van "Señor (Tales Of Yankee Power)" op dit album is ook te vinden op de soundtrack van Masked And Anonymous.
Dit album werd in het voorjaar van 1990 opgenomen in The Warfield Theater in San Francisco. De "Simple Twist Of Fate" op dit album is aardig, vooral het gitaarspel van Jerry Garcia, maar deze versie haalt het niet bij de eerder besproken versies uit 1980.
De tweede Dylan-compositie op dit album is "I Shall Be Released".  Deze versie komt dichter bij een goede cover dan de versie op Garcia Plays Dylan. Geen eind- of twijfellijst, maar het scheelt niet zo veel.
Het album sluit af met een lange versie (ruim 12 minuten) van "Tangled Up In Blue". Van de drie vandaag besproken versies van "Tangled Up In Blue" is dit de beste, al is dit ook niet veel meer dan wel oké.

De hierboven besproken 25 door Jerry Garcia gezongen covers van Bob Dylan-songs zijn - naar ik veronderstel - slechts een fractie van de Dylan-covers door Garcia die in de loop der jaren een officiële release hebben gekregen. Er is meer.
Vandaag een aantal nummers aan de eind- en twijfellijst kunnen toevoegen. Ik heb nog genoeg onbesproken covers in de kast staan voor in ieder geval nog een aflevering van "Luister, ik doe je na".

eindlijst:
The Band - "When I Paint My Masterpiece"
Wilco & Fleet Foxes - "I Shall Be Released"
Guy Davis - "Sweetheart Like You"
Suzzy & Maggie Roche - "Clothes Line Saga"
Martin Simpson - "Highway 61 / Highway 61 Revisited"
Develish Doubledylans - "Shot Of Love"
Michael Moore Trio - "Sign On The Window"
Merl Saunders and Jerry Garcia - "It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry" [3 versies: 2x Keystone 1973 en Garcia Plays Dylan]
Merl Saunders, Jerry Garcia, John Kahn, Bill Vitt - "Positively 4th Street"
Jim James & Calexico - "Going To Acapulco" [gouden ster]
The Band - "I shall Be Released"
The Band - "Long Distance Operator"
Oh Susanna - Billy 4"
Odetta - "Long Ago, Far Away"
Odetta - "Long Time Gone"
Grateful Dead - "It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry"
Jerry Garcia Band - "Simple Twist Of Fate" (1 maart 1980)

twijfellijst:
The Low Anthem - "Dignity"
Ramblin' Jack Elliott - "Don't Think Twice, It's All Right" [The Ballad of Ramblin' Jack]
Articolo 31 - "Come Una Pietra Scalciata (Like A Rolling Stone)"
Patti Smith - "The Wicked Messenger"
Odetta - "Paths Of Victory"
Robert Deeble with Mandy Troxel - "Boots Of Spanish Leather"
Billy Goodman - "Billy 1"
Tim O'Brien - "Subterranean Homesick Blues"
Peter, Paul and Mary - "Blowin' In The Wind"
Jeff Tweedy - "Simple Twist Of Fate"
Willie Nelson & Calexico - "Señor (Tales Of Yankee Power)"
Antony & The Johnsons - "Knockin' On Heaven's Door"
Richie Havens - "Just Like A Woman" [versie van Mixed Bag]
Neville Brothers - "With God On Our Side"
The Band - "Tears Of Rage" (2 versies)
Salomon Burke - "Stepchild"
Pete Seeger - "Masters Of War"
Odetta - "Masters Of War"
Grateful Dead - "Queen Jane Approximately"
Eddie Vedder - "Masters Of War"
Jerry Garcia Band - "When I Paint My Masterpiece"
Jerry Garcia Band - "Simple Twist Of Fate" (28 februari 1980)

"Luister, ik doe je na - toegift #1", inclusief links naar negen artikelen uit 2011, staat hier.

1 opmerking:

Edo zei

Podcast (o.a. ITunes) Des Engels (40UP Radio) afleveringen 105 tot en met 110 Bob Dylan Covers. Overigens is er in 2015 ook nog uitgekomen van Francesco De Gregori - De Gregori conta Bob Dylan - Amore e furto. Prachtige klank dat Italiaans. Overigens voor pré jaren 80 materiaal als cover. Maar de meeste covers laten mij verlangen naar de maestro zelf. Al heb ik dan weer liever dat Dylan de covers (van het great American Songbook) achterwege laat.