The 1966 Live Recordings - een anti-recensie #4

Op cd's 5 en 6 staan de opnamen van Dylans concert in Dublin. 5 mei 1966 was dat. In mijn achterhoofd spookt het 'feitje' dat er ergens in een film een paar seconden beeld zitten van een mondharmonica spelende Bob Dylan, die beelden zouden in Dublin in 1966 gemaakt zijn. Hoezeer ik ook peins, ik kan niet bedenken om welke film het gaat (en of het überhaupt wel klopt).

Twee cd's voor 1 concert: het solodeel van voor de pauze op een cd, het tweede deel van het concert, het deel met the Hawks en de weerstand uit het publiek op een tweede cd. Ik las afgelopen week ergens het commentaar dat alle muziek in The 1966 Live Recordings makkelijk op minder dan 36 cd's had gepast. Dat klopt, gezien de speelduur van de cd's, maar dan hadden er delen van verschillende concerten op één cd gestaan. Dan zou een cd bijvoorbeeld beginnen met opnamen uit Melbourne en eindigen met een deel van de opnamen uit Kopenhagen. Ik heb het liever zoals het nu is: ieder concert een eigen cd of set van 2 cd's.

Met ieder nieuw concert lijken Dylan en the Hawks beter op elkaar ingespeeld. "Tell Me Momma" schokschouderde in Dublin in het juiste ritme. Heerlijke versie. In de mix is Hudsons orgel dieper weggestopt dan op de voorgaande cd's van The 1966 Live Recordings, met als grote uitzondering "Ballad Of A Thin Man". Dat was George D. Hodnett (Irish Times, 6 mei 1966) ook al opgevallen: "in 'Ballad of the Lampshade' [sic] Dylan took over the piano. Here the backing-group (piano, drums, electric organ, two guitars) were quite good, the organ 'remarks' being notable, though most of the group-numbers were rather a blur. Also, there was some over-amplification." Doordat Hudsons orgel wat dieper in de mix ligt komt Robertsons gitaar beter tot z'n recht. (Luister maar naar bijvoorbeeld "Baby Let Me Follow You Down" en de spetterende solo in "Just Like Tom Thumb's Blues".)

Natuurlijk moet ik nog even wijzen op de harmonica-solo tijdens en vooral aan het eind van "Mr. Tambourine Man". Het gaat maar door en door en biedt mogelijkheden om je als luisteraar volledig in te verliezen.
En er zijn in ieder geval nog twee opmerkelijke zaken aan deze opnamen / dit concert die ik wil vermelden: de opname van "Visions Of Johanna" mist het laatste stukje - en daarmee de reactie van het publiek - en tegen het eind van "I Don't Believe You" stopt Dylan ineens voortijdig met zingen. Reden onbekend.