Nobelprijs nog maar eens

Na aanleiding van onderstaand bericht ontving ik de volgende e-mail van Frits Tromp van de weblog Modern times:

Hoi Tom,

Sinds Dylan de eerste keer is genomineerd voor Nobelprijs voor de Literatuur, is hij genoemd als minstens genomineerde kanshebber voor deze prestigeuze prijs.
Niet geheel onterecht, en zijn kansen lijken ook steeds vaker toe te nemen.
Want zowel het aantal nominaties als zijn Pulitzer Prize is goed om hem "dan maar" de prijs te geven.
Toch denk ik dat Dylan de prijs niet zal krijgen.
Dat vermoed ik op basis van de eerdere "afwijzingen".
Er zijn mensen die de Literatuur-Nobelprijs écht verdienen, die er meer recht op hebben.
Dylan valt toch in de buitencategorie.
Ik denk dat Dylan daarom de Literatuur-Nobelprijs posthuum zal ontvangen.
Als dank voor zijn nalatenschap.
Een emotioneel wisselgeld.

Dat wilde ik even kwijt.

Groet,

Frits

Onderstaand bericht, de reacties op dat bericht en bovenstaande e-mail van Frits - waarvoor dank - hebben me weer aan het denken gezet over Dylan en de Nobelprijs voor de literatuur, een onderwerp waarmee ik, sinds de eerste nominatie, in 1996, worstel.

Voor mij staat wel vast dat Dylan de Nobelprijs voor de literatuur niet zal krijgen, vooral omdat hij in 2000 de 'troostprijs' kreeg, de Polar Music Prize, uit handen van Koning Carl XVI Gustav van Zweden. Het zou mij ten zeerste verbazen wanneer Dylan de Nobelprijs voor de literatuur krijgt, maar mocht het toch zover komen, dan zal dat zeker een stunt zijn. Een stunt die ongetwijfeld onrust en ongenoegen binnen de literaire wereld zal oproepen en onrust en ongenoegen binnen de literaire wereld is iets waar de heren en dames die bepalen aan wie de Nobelprijs zal worden toegekend niet op zitten te wachten. De 'angst' voor onrust en ongenoegen kan al reden genoeg zijn om Dylan te passeren.

En laat ik realistisch zijn, Dylan is nu 68 jaar oud, heeft niet het meest gezonde leven geleden en bij mijn weten wordt de Nobelprijs voor de literatuur alleen aan in leven zijnde auteurs uitgereikt. De prijs kan niet posthuum gewonnen worden. Kortom, het aantal kansen neemt af.

Maar dat is niet mijn worsteling.

Mijn worsteling is tweeledig. Ten eerste is er de vraag of Dylan de Nobelprijs zou moeten winnen. Persoonlijk zeg ik gelijk 'ja', geen twijfel over mogelijk. Maar hoe objectief ben ik nog? In hoeverre kunnen Dylan's songteksten zich meten met 'de literatuur', wat dat dan ook moge zijn. Het is niet aan mij om die vraag te beantwoorden, al is het alleen al omdat ik blind ben, blind om nog de literaire kwaliteiten van andere auteurs dan Dylan te zien. Blind van bewondering voor Dylan's songteksten.
Ten tweede - en dit is veel interessanter - wat is de winst, voor Dylan, van het winnen van de Nobelprijs voor de literatuur? Zijn teksten worden er niet beter door. Mijn bewondering voor die teksten wordt er niet groter door. Erkenning vanuit de literaire wereld? Ik geloof er geen donder van.
Uiteindelijk zal het winnen van de Nobelprijs voor de literatuur door Dylan alleen een herdruk van Lyrics 1962 - 2001 opleveren met op de kaft een mooie sticker met de tekst: Winnaar van de Nobelprijs voor de Literatuur 2009, meer niet. Dat is voor mij geen reden om te verlangen naar een Nobelprijs voor de literatuur voor Dylan.
Maar als de Nobelprijs voor de literatuur aan een singer / songwriter zou moeten worden toegekend, is er maar één kandidaat, en dat is Dylan. Geen twijfel over mogelijk.
Zie daar mijn worsteling.

De drie foto's van de uitreiking van de Polar Music Prize ontving ik via de e-mail van Gollem van Oh no not another site of Bob Dylan. Dank daarvoor!