
Meest opmerkelijke zit 'm in het staartje: Het enthousiasme werd in de toegift beloond met 'Love sick' van Bob's laatste album, die vervolgens met een melig 'Rainy day women nr. 12 & 35' een punt zette achter een concert dat op alle fronten voldeed aan het verwachtingspatroon. [wiens verwachtingspatroon?] En dat Van Morrison niet even naast Bob Dylan op het podium verscheen, is een teleurstelling waar alleszins mee te leven valt.
In de dagen voor het concert zinspeelde ik - en hoopte ik - op een Dylan / Van Morrison-duet, maar tijdens de set van Van Morrison verdween die 'behoefte' snel bij mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten