In opmerkelijke artikelen #4 ging het om een recensie van het concert van 15 juni 1998 van de hand van Menno Schenke.
Sjoerd de Jong was in zijn recensie van dit concert, in het NRC Handelsblad van 16 juni 1998, heel wat minder positief dan Menno Schenke. De Jongs titel boven het stuk - Bob Dylan kan nog veel van Van Morrison leren - verraadt, zoals het hoort bij een titel, al veel over de inhoud van zijn stuk:
Dylan, die er vitaal uitzag in een scherp gesneden zwart pak met witte schoenen, draaide in anderhalf uur een greatest hits show af die voor zijn doen soepel liep, maar geen onverwachte pieken of dalen kende.
De Jong hoopte blijkbaar 'pieken' te mogen horen, maar vreesde de 'dalen'. Aanvankelijk ging het nog best aardig, aldus De Jong:
De openers ‘Leopard Skin Pill-box Hat’ en ‘You Ain’t Going Nowhere’ waren gisteren fraaie verrassingen
daarna, aldus De Jong, werd het minder, speelde Dylan op de 'automatische piloot':
maar daarna ging het net iets te geolied. Favorieten als ‘Just Like A Woman’, ‘The Times They Are A-Changing’ en ‘Tangled Up In Blue’ werden zonder veel omhaal afgehandeld. Het onvermijdelijke ‘Silvio’ en de crowd pleaser ‘Rainy Day Women’ (‘Everybody Must Get Stoned’) denderden in al hun middelmatigheid langs.
Sjoerd de Jong en Menno Schenk lijken niet bij hetzelfde concert aanwezig geweest te zijn.
NB: Dylan speelde vier, en geen drie songs zoals Sjoerd de Jong schrijft, van Time out of mind, maar dit terzijde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten