The Times they are a-changin'

Bij het opentrekken van de gordijnen zie ik dat de vannacht gevallen sneeuw - een behoorlijk pak - al weer aan het wegsmelten is. Het is zondagochtend en dit huis is gevuld met muziek. De kinderen ruimen hun kamer op terwijl Het Beste uit de top 40 uit hun stereo-installatie schalt, 'mevrouw Tom' speelt blokfluit op zolder en ik draai The Times they are a-changin'.
Op 10 februari 1964 verscheen in Amerika het door Tom Wilson geproduceerde album The Times they are a-changin'. Times is Bob Dylans derde album.
Vanaf de hoes staart de harde kop van een jonge Bob Dylan de luisteraar aan, althans zo lijkt het. De ogen van de zanger zijn niet op de luisteraar gericht, ze zien iets anders of misschien wel niks zoals men niks kan zien wanneer men in gedachten verzonken is. Deze foto van Bob Dylan werd gemaakt door Barry Feinstein.
Op de achterzijde van de hoes staat het eerste deel van de door Bob Dylan geschreven 11 outlined epitaphs, het tweede deel van deze gedichten staat op een blad dat in de hoes te vinden is. (De Engelse persing heeft op de hoes onder de titel 4 outlined epitaphs slechts een deel van de teksten.)
In Billboard van 29 februari 1964 werd The Times they are a-changin' kort gerecenseerd: 'Bob Dylan's name is sacred with folk followers. A gifted writer ("Blowin' in the wind") and interpreter of social injustice through the folk idiom, Dylan has built a reputation second to none in the folk field. General theme is one of forlorn sadness and dismay all man's fight with life.'
Op 7 maart 1964 stond The Times they are a-changin' voor het eerst in de albumlijst van Billboard (op nummer 109).

Pas een jaar later, in 1965, werd dit album in Nederland uitgebracht (zie mijn boek Bob Dylan in Nederland 1965 - 1978).
The Times they are a-changin' bevat tien nummers waarvan het titelnummer het bekendste nummer is. Van dit album werd in Amerika geen single uitgebracht. In Engeland wel, het titelnummer (zie hier).
Tien nummers bevat The Times they are a-changin', waaronder klassiekers als 'With God on our side', 'One too many mornings', 'When the ship comes in' en 'The Lonesome death of Hattie Carroll'.
Eigenlijk bevat dit album geen zwakke momenten, wel uitschieters naar boven. Nummers die na bijna vijftig jaar nog steeds als een 'groen blaadje' klinken.
Twee nummers van dit album blijven - naar mijn smaak - altijd te veel onderbelicht. Beide nummers behoren tot het beste wat Bob Dylan te bieden heeft: 'North country blues' en 'Boots of Spanish leather'.
'North country blues' is een nummer over het sluiten van mijnen (en de consequenties daarvan) in het noorden van Amerika. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van een vrouw.
'Boots of Spanish leather' is opgezet als een dialoog (in brieven) tussen twee geliefden waarvan één vertrekt en beiden de illusie dat het allemaal weer goed komt lijken te willen vasthouden, maar naarmate de song vordert wordt het steeds duidelijker dat het vertrek van de ene geliefde niet een tijdelijk maar een definitief einde is van de relatie.
The Times they are a-changin' is een klassieker, maar door alleen naar dit album te luisteren als naar 'een klassieker', doe je het album meer dan tekort. The Times they are a-changin' bevat tien ontroerende, onrust stokende, poëtische verhalen die het verdienen om gehoord te worden. Steeds weer.