Beste Frits,
Allereerst dank voor je felicitaties. Vijf jaar is inderdaad een mooie periode, maar - naar ik hoop - alleen nog maar het begin van meer. Toen ik vijf jaar geleden begon met deze weblog, voelde ik me nog een broekie in Dylan-land, dat zelfopgelegde label moet ik misschien maar een keer afschudden.
Naast de honderden uren die ik de afgelopen vijf jaar in deze weblog heb geïnvesteerd, heeft het bijhouden van deze weblog mij ook een heleboel opgeleverd. Zo heb ik inmiddels contact met vele tientallen andere Dylan-liefhebbers - voornamelijk via de e-mail - waarvan de oudste ouder dan Bob Dylan is en de jongste een tiener. Bijna dagelijks word ik getrakteerd op een of meerdere van die e-mails van andere Dylan-liefhebbers, soms met een vraag, soms met een bijdrage voor de weblog (zoals de bijdrage van Erik die ik vanmorgen in mijn mailbox vond, zie hieronder) en soms met een link naar een bericht op het internet, een tip over een boek, een nieuw album, of gewoon een paar vriendelijke woorden.
Zonder het bijhouden van deze weblog zou ik het overgrote deel van deze mede-Dylan-liefhebbers die mij nu bijna dagelijks een mail sturen niet gekend hebben. En het mooie van al die e-mails is dat ze me regelmatig aan het denken zetten, terug sturen naar de platenkast om dat ene nummer nog eens goed te beluisteren.
In die vijf jaar is er inderdaad veel gebeurd in Dylan-land: drie albums, vier concerten in Nederland, vele tournees en tientallen boeken over Bob Dylan. En tussen die tientallen boeken staan inderdaad mijn drie boeken. Zonder deze blog, zonder de aanmoedigingen en de hulp van een aantal lezers van deze blog (ik denk onder andere aan Alja, Rob, Arie en Ed), zouden die drie boeken er waarschijnlijk nooit gekomen zijn.
En iets in mij zegt dat deze drie boeken nog niet het einde van mijn schrijven over Bob Dylan is. Iets in mij zegt dat er meer in de pen zit. Ik ben nog niet klaar met het schrijven over Dylan, niet op deze blog en niet in boekvorm. Zoals ik al eerder schreef: vijf jaar is mooi, maar alleen nog maar een begin.
Aan de andere kant is daar de noodzaak - zoals ik een tijdje geleden schreef - om het iets rustiger aan te doen. ik zal niet meer - zoals voorheen - per dag zo'n twee, drie uur in de weblog en het schrijven van boeken stoppen. Ik moet wat efficiënter te werk gaan. Zo zal ik minder speuren op het internet naar links voor afleveringen van 'Dylan kort'. Veel liever schrijf ik stukken dan dat ik berichten vol links samenstel. Dat neemt niet weg dat ik af en toe zeker nog een 'Dylan kort' zal samenstellen (alleen minder regelmatig, tot de energie weer terug is) of een link zal plaatsen naar een opvallend bericht op het internet, zoals naar de recensie van Bringing it all back home waar ik bij toeval vanochtend op stuitte, een recensie die het best tot zijn recht komt door 'm hard op te lezen (zie hier). Hoe vaak vind je een recensie die je hard op moet lezen? Zelden, toch?
Het doet me goed om te lezen dat je het niet altijd eens bent met mijn verhalen, maar dat je wel regelmatig geprikkeld wordt om steeds opnieuw naar de muziek van Bob Dylan te luisteren. Uiteindelijk draait het daar om: geprikkeld worden om opnieuw te luisteren.
Zoals ik geprikkeld word om opnieuw te luisteren door wat ik hier en daar lees over Dylan, zo hoop ik met mijn schrijven, met deze weblog en mijn boeken, lezers te prikkelen om opnieuw te luisteren. Als dat lukt, ben ik tevreden.
groet,
Tom
Geen opmerkingen:
Een reactie posten