radio

Afgelopen vrijdag plaatste ik hier een stuk onder de titel 'Scheurpen'. Dat stuk gaat onder andere over het draaien van slechts de eerste twee noten van Bob Dylans 'I want you' in de uitzending van het radioprogramma Hautekiet (VRT, 14 februari), het werkwoord 'scheurpen' waaraan in een eerdere aflevering van dit programma aandacht werd besteed, en Jotie T'Hooft.
Vanochtend, om één minuut over elf, ontving ik een e-mail van Peter. Peter schrijft onder andere het volgende:

Het is je gelukt!
Jan Hautekiet draaide zonet op Radio 1 de integrale versie van 'I want you'.
"Speciaal voor Tom Willems, omdat we de vorige keer enkel de intro lieten horen", zo zei hij voor het nummer door de boxen spatte.

Sinds mijn eerste blik op deze zinnen van Peter, heb ik een glimlach op mijn gezicht (ik kan het ook niet helpen). Natuurlijk heb ik inmiddels naar de bewuste uitzending geluisterd - met dank aan internet kan alles nogmaals achteraf beleefd worden - en tijdens het luisteren werd die glimlach op mijn smoelwerk alleen maar steviger. (Voor de liefhebber: het bewuste fragment begint na 1 uur en 51 minuten)

Terug naar Jotie T'Hooft - om in het verlengde van het stuk 'Scheurpen' te blijven - naar zijn Verzameld werk waarin ik meer Dylan tegenkom dan ik van te voren had durven dromen. Twee voorbeelden: 'starend nu naar de uitermate psichedeliese poster van bop dillen, registrerend de geluiden uit de rest van dit driemensenhuis stappen op de keukenvloer, gerinkel van vaatwerk, het doorspoelen van de plee.' (blz. 193)
En: 'vanaf de muren keken jagger en dylan me aan, en boven een kolexie platen hing een farout psychedeliese prent.' (blz. 223)
Deels door toeval kom ik de laatste dagen Bob Dylan veel tegen in de literatuur. Niet alleen in het Verzameld werk van Jotie T'Hooft, maar ook in boeken van Bert Jansen en Theodor Holman.
Het 'bop dillen' - zoals Jotie T'Hooft schrijft - uit het eerste citaat doet mij denken aan twee dingen: de inmiddels (helaas) gesloten platenzaak Bep Dylan en het boek De reus van Rotterdam van C.B. Vaandrager. Vaandrager heeft het in dit boek over 'bob Delon' (blz. 241).
En dan is er nog dat bandje uit de jaren negentig: The Dylans.
Ik dwaal af.

Eigenlijk moet ik me bezighouden met de platen die ik gisteren op een platenbeurs heb gekocht. Zo was de planning. Ik kom er niet aan toe, ik luister naar Jan Hautekiet en mijmer over Jotie T'Hooft en Cornelis Bastiaan Vaandrager. Ik mijmer over het ter ziele gegane winkeltje Bep Dylan en drink meer koffie dan goed voor mij is.
Eigenlijk, zo schiet het door mijn hoofd, zou ik een aardig briefje aan Jan Hautekiet moeten schrijven. Een paar zinnen om hem te bedanken. Maar wat moet ik dan schrijven?

Beste Jan Hautekiet,

Via deze weg wil ik u bedanken voor het draaien van Bob Dylans 'I want you' en de vriendelijke, aan mij gerichte woorden in uw radio-uitzending van vanmorgen.

Met vriendelijke groet,

Tom Willems

Dit is veel te mager om te versturen. Zelfs al zou ik het op een ansichtkaart schrijven, dan nog blijft er veel te veel wit rond de woorden zichtbaar.
Ik zou er nog aan toe kunnen voegen dat, na het horen van 'I want you', de lente is begonnen. Als Jan Hautekiet zich kan herinneren wat hij in de uitzending heeft gezegd, dan zal hij het begrijpen.

[met dank aan Peter voor zijn e-mail]