Manchmal fällt alles zusammen...

Kijk, het voordeel van wonen in de achterlanden is dat een ritje de grens over korter duurt dan een ritje naar bijvoorbeeld Amsterdam. 'Mevrouw Tom', de kinderen & ik zijn vanochtend naar Duitsland gereden, dat doen we wel vaker. In een poep & een scheet zijn we er. Naast pakken pasta & een paar nieuwe overhemden heb ik in de supermarkt aldaar de Duitse Rolling Stone gekocht. Je weet, wel, de versie met Dylan op de cover.
In deze Rolling Stone een uitvoerig stuk van Maik Brüggemeyer. Brüggemeyer heeft Tempest gehoord, zo lijkt het, maar mag er nog niet te veel over loslaten. Het stuk beslaat maar liefst negen bladzijden waarbij ik moet aantekenen dat het daadwerkelijke titel zo'n vier bladzijden beslaat. De rest is 'opgevuld' met titels in grote letters & twee overbekende foto's van Dylan.
Overigens is het verhaal van Brüggemeyer niet onaardig, maar zeker ook niet wereldschokkend. Het meest aardig zijn de paar korte citaten uit nummers van Tempest. Stel je daar ook weer niet te veel bij voor, alles bij elkaar gaat het hooguit om een regel of tien, vijftien.
Erg mooi is de advertentie voor Tempest elders in deze Rolling stone. Simpel & effectief. De advertentie beslaat twee bladzijden, de linker bladzijde is bij dit bericht afgebeeld, de rechter bladzijde bevat de overbekende door William Claxton gemaakte foto van Dylan. Let ook even op de releasedatum van Tempest: 7 september.
Het stuk van Brüggemeyer wordt gevolgd door 'Der Weg zu Bob', een wazig verhaal waar Dylan een rol(-letje) in speelt van Wolfgang Büscher. Dit stuk is de moeite van het lezen niet echt waard, als je het mij vraagt.
Achterin de Rolling Stone staan nog de albumlijsten. Eén lijst van de auteurs van Rolling Stone & één lijst van de lezers van Rolling Stone. De lezers hebben Tempest nog niet gehoord & dus komt Tempest niet in die lijst voor. De auteurs van Rolling Stone hebben Tempest (blijkbaar) wel gehoord. In de albumlijst van de auteurs staat Tempest op nummer drie.

Na de supermarkt zijn we ook nog een filiaal van een grote electronica-keten binnengelopen. In de schappen van deze winkel vond ik The Other side of the mirror - de overbekende dvd van Dylans optredens op de Newport Folk Festivals van 1963, 1964 & 1965 - in een wel heel vreemd jasje.
De dvd zit namelijk in blik. Bovendien is de voorzijde van het hoesje compleet anders dan de eerdere uitgaven van The Other side of the mirror.
Naast de dvd bevat het blik ook nog een minimaal boekje, of liever een gevouwen blaadje. Vier bladzijden waarvan de voorkant een herhaling van de voorkant van het blik is, de achterkant reclame voor een aantal muziek-dvd's bevat & de bladzijden twee & drie een kort (Duitstalig) verhaal.
De dvd is er één van een serie - Live on stage; die besten live-dvd's aller zeiten - uitgegeven door Sony in samenwerking met Rolling Stone. The Other side of the mirror is de vijfde in een serie van twaalf dvd's & is al in 2011 uitgebracht.
Eerder werd de cd The Essential Bob Dylan al in blik uitgegeven.

Bij thuiskomst bleek ik een e-mail van Simon te hebben die mij tipte over een kort bericht in de Volkskrant van vandaag (waarvoor dank!). Onder de titel 'Een gitaar en een verhaal' schrijft Pablo Cabenda 'Zomervakantie. Eindelijk tijd om al die boeken te lezen, cd's te luisteren of films te kijken waarover iedereen het heeft, maar u nog niet kan meepraten. Deel 6: Maandag wordt de de winnaar bekend van de tv-show "De Beste Singer-Songwriter van Nederland". Leuk, maar die winnaar zal hoe dan ook verbleken bij deze grootheden van vroger [sic] en nu. Oftewel: de beste singer-songwriters.'
Daaronder een lijstje met niet de acht beste singler-songwriters, maar acht albums, een vreemde keuze. Zo staat op twee de verzamelaar The Sound of the Westcoast, 1965 - 1979, maar goed, dit terzijde.
Op één staat Bob Dylan met het album Biograph. Waarom Biograph? Het antwoord van Cabenda: 'Biograph reikt niet verder dan de jaren tachtig, Dylans beste periode.'
Dat neemt niet weg dat Cabenda Dylan blijkbaar nogal hoog heeft zitten. Zijn stuk begint met: 'Ja, iedereen kent God. En als hij dan niet de god van singer-songwriters is, dan wel een van de aartsvaders, de Abraham van het persoonlijk geëngageerde lied. Dylan is de blauwdruk die voor je geestesoog verschijnt elke keer als een individu met gitaar een podium opkomt.'
Mooi genoeg voor nu, manchmall fällt alles zusammen...