Vanmiddag viel aflevering 43 van fanzine The Bridge door de brievenbus. Voor eenieder die The Bridge niet kent: The Bridge heeft meer weg van een boek dan van een tijdschrift (A5-formaat, 100+ pagina's). The Bridge bevat regelmatig zéér interessante artikelen (bijvoorbeeld songinterpretaties), interviews (Dylan-auteurs, muzikanten e.d.) & 'Jotting down notes' - een overzicht van recent verschenen cd's, boeken, etc. The Bridge is over het algemeen rijk geïllustreerd met (kleuren-) foto's. The Bridge verschijnt drie keer per jaar. Tot zover de algemene informatie.
Vanmiddag viel aflevering 43 van The Bridge dus door de brievenbus & ik heb 'm gelijk - zonder onderbreking - van cover tot cover gelezen. Dat was an sich goed te doen aangezien ik twee stukken kon overslaan (hierover later meer).
Deze aflevering van The Bridge bevat onder andere een interview met David Dalton - & in dit interview is hij net zo irritant als in de pagina's van zijn boek Who is that man? - & een uitvoerig stuk over Dylans stem in de jaren zestig.
Wat deze aflevering voor mij echt de moeite van het lezen waard maakt is het tweede deel van het artikel van Vince Farinaccio over The Concert for Bangladesh (eerste deel staat in aflevering 42), Alan Frasers artikel over de verschillende (vroege) Amerikaanse, Engelse & Canadese persingen van Dylans debuutelpee & het door Ian Woodward geschreven stuk over Dylans concert in Keyton College (november 1964).
Naast het interview met David Dalton bevat deze aflevering van The Bridge een (uitvoerige) voorpublicatie van twee stukken uit Who is that man? Voor degene die dit boek nog niet gelezen hebben, kan dit aardig zijn om een overwogen beslissing te kunnen maken om het boek van David Dalton al dan niet te kopen. Aangezien ik Who is that man? al gelezen heb (zie hier), is deze voorpublicatie voor mij niet interessant.
Het tweede stuk dat ik niet hoef te lezen, is 'You got to hear this show' van Greg Johnson. Dit stuk komt - zonder dat dit vermeld staat in The Bridge (& dit vind ik echt een misser) - rechtstreeks uit het door Joe Ladwig samengestelde boek How does it feel; reflections of Bob Dylan (zie hier).
Zoals ik hierboven al schreef, is The Bridge rijk geïllustreerd. Ook deze aflevering bevat weer een groot aantal foto's, zoals een aantal mooie foto's van The Presidential Medal of Freedom-ceremonie, een aantal recente concert-foto's & een handvol concertfoto's uit 1965, 1966, 1971 (Bangladesh-concert, vandaag precies 41 jaar geleden) & 1981. De meest interessante foto is een foto van Paul Cooke - ter illustratie bij het stuk van Ian Woodward - uit 1964. Ik kan me niet herinneren deze foto ooit eerder gezien te hebben.
Voor een abonnement & meer informatie, volg de hierboven geplaatste link.
Rolling Stone: In 'Dylan kort #899' meldde ik al dat de nieuwe aflevering van Rolling Stone een interview met Dylan zal bevatten. Inmiddels staat de cover van deze Rolling stone online. De cover: 'Bob Dylan discusses his dark new masterpiece'. Het meest intrigerende woord in deze aankondiging is - voor mij - 'dark'. Ik weet niet waarom, maar ik had niet verwacht dat Tempest een 'donker' album is. Het verhaal (deels) staat hier.
Het streepje door de 'T' van Tempest: In 'Dylan kort #899' schreef ik kort over hoe de plaatsing van het streepje door de 'T' in Tempest de 'T' de vorm van een kruis geeft. Ik ben hier al meerdere malen op gewezen door lezers van de blog, maar ik wilde er nooit echt waarde aan hechten. Ik had mijn twijfels.
Die twijfels bleven tot het lezen van The Examiner. Het einde van die twijfel bij mij - althans deels - kwam door een Dylan-citaat over Tempest op de site van The Examiner. Dylan: 'Intentionally, specifically religious songs is what I wanted to do. That takes a lot more concentration to pull that off ... than it does with a record like I ended up with.'
Dylan was aanvankelijk van plan om een album met religieuze songs te maken, maar kwam uiteindelijk met Tempest op de proppen. Zou de plaatsing van dat streepje door de 'T' dan het laatste restje zijn van Dylans aanvankelijke plannen?
Dominee van Zanten plaatste eerder vandaag een aardig stuk over Tempest in het algemeen & het streepje door de 'T' in het bijzonder op zijn weblog Theologie in praktijk. Of andersom. Zie hier. [Met dank voor het compliment!]
Na het lezen van het stuk van The Examiner - het stuk waar het eerder vandaag mee begon - heb ik vanmiddag naar The Carter Family geluisterd, luister hier.
'Lone pilgrim': In 'Dylan kort #898' plaatste ik een vondst van Floater, het woord 'Tempest' in de songtekst van 'Tell ol' Bill'. Gisteren stuurde Floater mij nog zo'n vondst (die ik helemaal vergeten was bij het samenstellen van 'Dylan kort #899', sorry Floater!). Bij deze alsnog, 'Lone pilgrim':
The tempest may howl and the loud thunder roar
And gathering storms may arise
But calm is my feeling, at rest is my soul
The tears are all wiped from my eyes
[Met dank aan Floater]
Elma van Haren geparafraseerd door Mark de dichter: 'Nee, singer-songwriters schrijven geen poëzie. Neem Bob Dylan nou bijvoorbeeld. Ik heb lang en hard naar zijn teksten gekeken en ik ben tot de conclusie gekomen dat het toch geen poëzie is.' Zie hier.
Tsja, wat zal ik zeggen?
Ik zeg maar niks. ik zet wel een pot koffie.
2 opmerkingen:
Ik heb mijn spelfouten verbeterd.Bednakt voor het vinden :-)
@ Markdedichter: Helemaal goed ik heb het ook verbeterd in mijn bericht. "Bednakt" voor je reactie :-))
Tom
Een reactie posten