The Mammoth book of Bob Dylan

Het gros van de boeken over Dylan lees ik snel. Iedere dag, iedere paar minuten vrije tijd een stuk. The Mammoth book of Bob Dylan is, in dit opzicht, een uitzondering. Het kostte me moeite om steeds weer de tijd, maar ook de zin te vinden om verder te lezen.
Weken geleden ben ik in dit boek begonnen & vanochtend heb ik het pas uitgelezen. Nou zou je kunnen denken dat dit komt door het 'Mammoth' deel van het boek, maar dat valt best mee. Iets meer dan vijfhonderd bladzijden, niet al te groot formaat.
The Mammoth book of Bob Dylan is, aldus de kaft, 'edited by' Sean Egan. Nou heeft Egan meer gedaan dan alleen samenstellen. Grofweg zeventig procent van de teksten in The Mammoth book of Bob Dylan is geschreven door Sean Egan.
Ook daar is niks mis mee, ware het niet dat Egan zich blijkbaar van te voren heeft voorgenomen om met zijn verkeerde been uit bed te stappen alvorens aan het schrijven te beginnen. Egan heeft er een sport van gemaakt om vooral het negatieve te benadrukken (en naarmate je verder in het boek komt, des te erger wordt het).
Nou zal ik niet ontkennen dat niet al Dylans platen even goed zijn, sterker: dat er een aantal onder de maat zijn. Maar wanneer je uitgangspunt is om eens uit de doeken te doen waar het allemaal rammelt, dan creëer je een boek dat nog het beste valt te vergelijken met het bijten in een citroen. Het zal best z'n functie hebben, maar het is niet mijn soort boek.
Dat is erg jammer, want met name in het eerste deel komt Egan soms met verrassende inzichten over Dylans werk.
De dertig procent niet door Egan geschreven, is soms goed, soms minder, zoals valt te verwachten bij een verzameling artikelen van verschillende auteurs.
Eindconclusie:
De eerste 100 a 200 bladzijden van the Mammoth book of Bob Dylan zijn aardig, daarna gaat het snel bergafwaarts.