Geen "The Times they are a-changing" [sic] in Peking op deredactie.be. Meer over Dylan in China, hier.
Twitter: hier.
Blonde on blonde vinden in de platenkast van pa, zie hier.
Ik weet niet hoe het jou vergaat, maar bij mij is het deze ochtend ongeveer als volgt: de zon slaat door de ramen & ik denk aan mijn zoon die ik zo uit school moet halen. Ik moet hem vertellen dat ik zijn konijn vanochtend dood in zijn hok aantrof. Knocked out loaded schalt uit de boxen & ik realiseer me dat ik de laatste dagen wel erg veelvuldig dit album hier noem. De pot koffie is inmiddels op & ergens verwacht ik nog een antwoord op een Dylanesque vraag die ik elders gesteld heb.
En tijdens het wachten op antwoord & twijfelen hoe ik het beste een jongen van acht kan vertellen dat zijn konijn dood is, werk ik aan een stuk over Dylans concerten in Nederland in juni 1984.
Toen - in juni 1984 - bestond Knocked out loaded nog niet, om die titel nog maar eens te laten vallen. Er is niet altijd een eenvoudige weg uit de gedachten.
Misschien moet ik maar met meer aandacht luisteren naar de muziek.
aanvulling: het konijn ligt inmiddels in de tuin begraven. Tot mijn grote verrassing bleef mijn zoon van acht redelijk kalm onder het bericht & ook tijdens de begrafenis heb ik geen traan gezien.
Dat was een aantal maanden geleden wel anders, toen het konijn van zijn zusje - vijf jaar - dood ging. Beide hebben ze toen tranen met tuiten gehuild, vandaag niet.
Met dank aan Alja voor de reactie.
2 opmerkingen:
drie konijnen, zeven goudvissen, twee maal een zoekgeraakte poes.....
tranen werken aanstekelijk, Tom.
Een reactie posten