Ik krijg jeuk van coverversies van Dylan's nummers, daar heb ik nooit een geheim van gemaakt (zie o.a. aantekeningen over de Dylanrammel). Wanneer ik The Byrds hun mierzoete versie Mr. Tambourine man hoor kwijlen, krijg ik de neiging om iets te breken (maak je niet druk, het blijft bij een neiging, meestal draai ik gewoon de radio uit). Wanneer ik Brian Ferry A hard rain's a-gonna fall aan gort hoor slijmen, begin ik op mijn nagels te bijten. Om nog maar te zwijgen over de nachtmerries The Hollies sing Dylan, Er komen andere tijden door Boudewijn de Groot of The Rolling Stones die zich vergrijpen aan Like a rolling stone. Jeuk krijg ik er van, héél erge jeuk en in het ergste geval uitslag in mijn oren.
Honderden coverversies van Dylannummers heb ik gehoord in de loop der jaren en ja, er zitten best aardige tussen, zoals het album Odetta sings Dylan, maar niets - en dan bedoel ik ook echt niets - haalt het bij het origineel van Dylan. Oók niet Jimi Hendrix' versie van All along the watchtower - deze mag niet eens in de schaduw staan van Dylan's versie op John Wesley Harding - Oók niet It's all over now, baby blue door Them en al helemáál niet Guns and Roses poging om Knockin' on heaven's door om zeep te spelen.
Ik denk dat mijn standpunt wel duidelijk is: nobody sings Dylan like Dylan - Niemand zingt Dylan zoals Dylan - om de oude reclameslogan aan te halen. Waarom ik dat vind, heb ik proberen te verwoorden in aantekeningen over de Dylanrammel.
Ik realiseer me ter dege dat bovenstaande de kat op het spek binnen is, ik ben gekke Henkie niet. Ik realiseer me dat het barst van de Dylanliefhebbers die niet alleen van het origineel, maar ook van de duizenden coverversies van Dylan's nummers genieten. Sterker nog, vele liefhebbers van Dylan's nummers kunnen Dylan's stem niet verdragen en luisteren uitsluitend naar coverversies.
Op een forum, ergens op het net, kwam ik eerder vandaag het volgende tegen: Bob Dylan is altijd al een drama geweest. De beste Dylan songs worden gezongen door anderen.
Anton heeft een tijd een rubriek voor deze blog geschreven over coverversies van Dylan's muziek door Nederlandse artiesten (zie rechter kolom). Anton is een verzamelaar van coverversies, hij heeft er 40.000. Voor hem zijn de coverversies minstens net zo interessant als het origineel van Dylan.
Met bovenstaande wil ik graag de discussie openen, de discussie origineel versus coverversie, onder de titel Niemand zingt Dylan zoals... Maar een discussie komt alleen van de grond door bijdragen van lezers, van jou. Dus kruip achter je toetsenbord en schrijf! Alles mag, lange betogen, one-liners, reacties op eerdere berichten. De enige 'spelregels' zijn: 1. blijf bij het onderwerp en 2. geen beledigingen en / of scheldpartijen. Deelnemen aan de discussie kan door op reacties te klikken, of door je bijdrage te e-mail naar tom_dylan@hotmail.com. Alle reacties via de e-mail, mits binnen de spelregels, publiceer ik onverkort op deze blog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten