It's a wicked life


29 juli 1966, Bob Dylan dondert van zijn motorfiets en vindt - in zijn val - countryrock uit, aldus bovenstaande cartoon. Het is misschien wel bijna waar.
29 juli 2018, de achterdeur staat open, een kind in de verte heeft het hoorbaar niet naar zijn zin. Ik schuif de vijfde cd van The Basement Tapes Complete in de speler om "Silent Weekend" en "Wild Wolf" voorbij te laten komen.
En natuurlijk "Goin' To Acapulco", bijna nooit opgemerkt en toch zo mooi. Geen grap.

Now, if someone offers me a joke
I just say no thanks
I try to tell it like it is
And keep away from pranks

En terwijl de muziek me opzuigt staar ik naar de cartoon van Dylans motorongeluk. Zonder dat ongeluk geen Basement Tapes, geen John Wesley Harding, of is dat - net als de cartoon - een te simpele voorstelling van zaken?
Het kind in de verte is getroost. Het kan weer lachen.
Gelukkig.

It’s a wicked life but what the hell
The stars ain’t falling down

Geen opmerkingen: