In en rond Haarlem heb ik een aantal kringloopwinkels bezocht en in een van die kringloopwinkels vond ik een boek over Farm Aid. Farm Aid is een jaarlijks terugkerend muziekfestival waarvan de opbrengsten gebruikt worden voor Amerikaanse boeren die het (financieel) moeilijk hebben. Farm Aid werd voor het eerst in 1985 georganiseerd, niet lang na Bob Dylans woorden over de boeren in Amerika tijdens zijn optreden op Live Aid. (1 & 1 = 2)
Bob Dylan trad één keer op op Farm Aid, in 1985 (zie hier en hier).
Het concert Farm Aid kende ik, het boek niet. Farm Aid; A Song For America (2005) gaat over de concerten, maar vooral over de reden waarom Farm Aid ieder jaar weer door onder andere Willie Nelson, Neil Young en John Mellencamp georganiseerd wordt. Naast enkele foto's van Bob Dylans optreden op Farm Aid bevat het boek de songtekst van het door Bob Dylan en Willie Nelson geschreven nummer "Heartland". Deze songtekst is niet te vinden in The Lyrics 1961 - 2012, wel op Bob Dylans website. Een opname van Willie Nelson en Bob Dylan die samen "Heartland" zingen is te vinden op het album Across The Borderline van Willie Nelson. Een live-versie uit 2004 kan hier beluisterd worden.
Een ander bij een kringloopwinkel gevonden boek is The Elder Statesman van T.S. Eliot.
Hoeveel Dylan-liefhebbers hebben zich - net als ik - gestort op de werken van T.S. Eliot door die ene regel in Dylans "Desolation Row"? Veel denk ik.
And Ezra Pound and T. S. Eliot
Fighting in the captain’s tower
While calypso singers laugh at them
And fishermen hold flowers
En net zoals waarschijnlijk de meeste Dylan-liefhebbers die zich op de werken van Eliot gestort hebben, beperkte ik me tot zijn twee bekendste werken: Four Quarters en The Waste Land en net als waarschijnlijk veel andere Dylan-liefhebbers kwam ik tot de conclusie dat er niet tot nauwelijks overeenkomsten te vinden zijn tussen deze twee werken van Eliot en de werken van Bob Dylan.
Goed, ik kocht en las de afgelopen dagen dus het toneelstuk The Elder Statesman van T.S. Eliot. En in dit boek, op bladzijde 35 van de eerste druk uit 1959 (inderdaad, eerste druk, gevonden bij de kringloop "Da's een eurootje meneer.") las ik:
What do I call failure?
The worst kind of failure, in my opinion,
Is the man who has to keep on pretending to himself
That he's a success - the man who in the morning
Has to make up his face before he looks in the mirror.
En nee, T.S. Eliot zegt met deze woorden niet hetzelfde als Bob Dylan, maar ik moest bij het lezen van deze woorden wel gelijk denken aan die woorden van Bob Dylan uit "Love Minus Zero / No Limit":
She knows there’s no success like failure
And that failure’s no success at all
Tot slot: in de avonduren las 'mevrouw Tom' Mr. Toppit van Charles Elton en sprong op toen ze op bladzijde 355 was aangekomen: "We kregen de Heet-als-de-Hel Creoolse Specerijencatalogus, de kerstcadeaucatalogus van het Hans Christian Andersen Museum in Kopenhagen, een lijst van illegale Bob Dylan-platen die bij een postbusnummer in Duitsland besteld konden worden, het roomkaaskookboek van het merk Philadelphia, en een bibliografie van groteletterboeken van hun uitgevers, uitgebracht door een of andere blindenvereniging, met een speciaal katern voor luisterboeken."
Mooie stad, Haarlem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten