World Gone Wrong - de MoV-persing

World Gone Wrong was het eerste Dylan-album dat ik op de dag van release kocht. Dat was in oktober 1993. Ik kocht het album op cd. In die dagen was cd de geluidsdrager, het vinyl was op sterven na dood. Die allereerste cd-persing bevat een foutje in de tracklist die op de cd staat afgedrukt. In het boekwerkje bij de cd wordt dat foutje toegegeven (zie hier). De elpee-persing van World Gone Wrong (uitgekomen in december 1993) zag je in die dagen eigenlijk niet in de winkels. Met de wederopstanding van het vinyl nam de vraag naar elpee-persingen van World Gone Wrong enorm toe, het probleem was echter dat de originele persing in een dusdanig kleine oplage was geperst, dat slechts een zeer klein deel van de elpee-zoekende World Gone Wrong-liefhebbers voorzien kon worden van een tweedehands exemplaar en dan vaak ook nog tegen woekerprijzen. De vraag oversteeg vele malen het aanbod. Een paar jaar geleden dacht een handelaar daar handig op in te springen door het uitbrengen van een counterfeit-persing van World Gone Wrong, zowel op zwart als op gekleurd vinyl. Maar een counterfeit is voor de verzamelaar natuurlijk niet de heilige graal die een originele persing van World Gone Wrong wel is.
De ironie wil dat de originele persing van World Gone Wrong met te weinig aandacht lijkt te zijn gemaakt. Die originele elpee-persing van World Gone Wrong is geluidstechnisch gezien simpelweg onder de maat. Een aantal jaren geleden moest ik dan ook concluderen dat die vermaledijde counterfeit-persing een stuk beter klinkt dan de originele persing van World Gone Wrong.
De aankondiging van het in Haarlem gevestigde Music On Vinyl om World Gone Wrong opnieuw op vinyl uit te brengen stuurde dan ook een golf van hooggespannen gelukzaligheid door de Dylan-wereld. De verwachting was dat er eindelijk, eindelijk een officieel-uitgebrachte vinyl-persing van World Gone Wrong op de markt zou komen die goed zou klinken. De ervaringen met eerdere door Music On Vinyl uitgebrachte Dylan-persingen leren immers dat de medewerkers van het Haarlemse bedrijf hun vak verstaan.

Wie de Dylan-boeken er op na slaat zal regelmatig lezen dat World Gone Wrong 'slechts' de opvolger is van Good As I Been To You (1992) of dat World Gone Wrong het album is dat Bob Dylan moest maken om tot Time Out Of Mind (1997) te komen. Beide zienswijzen doen World Gone Wrong te kort.
Wie World Gone Wrong opzet krijgt niet meer dan een man en zijn gitaar te horen (en een beetje mondharmonica op "Stack A Lee"). Die man brengt tien oude songs op dit album. Dat doet hij met overtuiging, met vakmanschap, maar bovenal met passie. World Gone Wrong is vrij van studiotechniek, van foefjes om de muziek op te leuken. Op World Gone Wrong is er een directe lijn van muzikant naar luisteraar.
Wanneer ik naar World Gone Wrong luister denk ik vaak aan Alan Lomax, de man die met een bandrecorder door Amerika trok om bekende en onbekende muzikanten in hun eigen omgeving op te nemen. De geluidskwaliteit op die Lomax-opnamen is nooit perfect door de omstandigheden, maar wel altijd puur, rechtstreeks. Als luisteraar krijg je het gevoel bij de opname aanwezig te zijn. Dat geldt ook voor World Gone Wrong: de opname is niet perfect. Je hoort Bob Dylan zijn gitaar van en naar de microfoon bewegen. Je hoort een lichte vervorming van het geluid wanneer Bob Dylan de snaren van zijn gitaar net iets te hard aanslaat. Maar tegelijkertijd is er geen studio-album van Bob Dylan waarbij ik tijdens het luisteren zo sterk het gevoel heb naast Bob Dylan te zitten.
Op World Gone Wrong krijgt de luisteraar schitterende versies van bekende en minder bekende oude songs als "Love Henry", "Delia",  "Two Soldiers" en "Lone Pelgrim" te horen. World Gone Wrong is het Dylan-album waarop de muziek de luisteraar naar binnenzuigt, de songs in. World Gone Wrong is het album van een troubadour, een straatmuzikant die zijn hele ziel en zaligheid in de muziek, in de gezongen teksten legt. World Gone Wrong is kippenvel.

Het is juni 2016, bijna 23 jaar na het verschijnen van World Gone Wrong. De Music On Vinyl-persing van dit album is net verschenen. Deze nieuwe persing van het in Haarlem gevestigde bedrijf laat alle voorgaande persingen van World Gone Wrong mijlenver achter zich. Met het draaien van deze nieuwe persing heb ik eindelijk, eindelijk het gevoel World Gone Wrong echt te horen.
De cd-persing klinkt iel en heeft te weinig bas. De originele vinyl-persing is gewoon ver onder de maat en de counterfeit is aardig, maar niets kan tippen aan de warmte, aan de balans van deze nieuwe persing.
Dylans gitaar klinkt spathelder op de Music On Vinyl-editie (luister naar het begin van "Love Henry"), Dylans stem zingt rechtstreeks de woorden je donder in op deze persing. Tijdens "Lone Pelgrim" liepen de tranen over mijn wangen. Nog nooit had deze opname zo mooi geklonken als op de Music On Vinyl-plaat.
Ik was al verslingerd aan World Gone Wrong. De recent verschenen Music On Vinyl-persing heeft de liefde voor dit album alleen maar sterker gemaakt.
Luister naar World Gone Wrong - het is een schitterend album - en luister dan naar de Music On Vinyl-persing. Dit is zoals het album behoort te klinken.
Ren vandaag nog naar de winkel om de Music On Vinyl-persing van World Gone Wrong aan te schaffen. Laat na thuiskomst de naald in de groef zakken, leun achterover en drijf weg. Deze persing neemt je mee naar plaatsen waar je niet eerder bent geweest.

Bob Dylan - World Gone Wrong (Music On Vinyl MOVLP 1616, 180 grams vinyl)