Maffe dagen

Het zijn maffe dagen. Eerst was er dinsdag de aankondiging van de concerten in België en Nederland. Dat zette de Nederlandse Dylanwereld wel even op z'n kop. Zeker mijn wereld. Diezelfde dag bracht de postbode Dylan, Cash, And The Nashville Cats een boek behorende bij de gelijknamige tentoonstelling die op dit moment in Nashville te bewonderen is. Ik ben nog niet veel verder dan wat bladeren gekomen, maar de eerste indrukken van dit boek zijn zeer goed. Schitterende foto's, veel nooit eerder gezien. In al die dinsdagdrukte zou ik bijna vergeten dat Bob Dylan diezelfde avond optrad in de voorlaatste talkshow van David Letterman. "The Night We Called It A Day" speelde hij (zie video hieronder). Een prima optreden, mooie beelden voor de televisiekijker thuis. 
Inmiddels, zo ontdekte ik vanmiddag, ligt de Dylan-editie van de door de makers van Uncut gemaakte The Ultimate Music Guide ook in Nederland in de schappen. 122 bladzijden voornamelijk gevuld met Bob Dylans albums, van Bob Dylan tot en met Shadows In The Night, waarbij de makers de nadruk hebben gelegd op de studioalbums. De live-platen en de afleveringen van The Bootleg Series krijgen ook wel aandacht, maar minder dan de studioalbums. Ik heb er nog geen letter in gelezen, maar de ervaring leert dat tijdschriften als Uncut zelden onder de oppervlakte duiken. Ik verwacht dus ook geen diepgravende analyses of doorwrochte essays, maar dat geeft niet. Het is wat het is.
Nog even terug naar die concerten in Nederland. Hoe opgetogen ik ook ben over de aankondiging van het concert in Eindhoven en de twee concerten in Amsterdam, toch was er ook gelijk de twijfel of ik dit jaar nog een concert van Bob Dylan ga bijwonen. De reden daarvoor is simpel: de prijs van de toegangskaarten. Het is niet zozeer de vraag of een concert van Bob Dylan honderd euro per persoon (of meer) mag kosten, het is veel meer de vraag of ik bereid ben om 200 à 300 euro neer te tellen zodat 'mevrouw Tom' en ik één concert kunnen bezoeken. En hoe graag ik ook naar één (of meerdere) van de concerten in Nederland zou gaan, ik twijfel toch. 
Misschien moet ik het maar gewoon niet doen.
Uit de vele reacties die ik heb ontvangen op de aankondiging van de concerten in Nederland blijkt dat ik niet de enige ben met deze twijfels. Verre van zelfs. Er zijn veel, heel veel twijfelaars.
En al die reacties versterken mijn eigen twijfels.
Gelukkig hoef ik pas morgen definitief de knoop door te hakken. Ik mag nog even twijfelen.
Enfin, dit is het voor vandaag. Het lijf is vandaag niet aardig voor mij. Ik ga de computer afsluiten en plat liggen. Waarschijnlijk zet ik daar nog wel een muziekje bij op. Iets van Dylan.

Later deze week op Bob Dylan in het Nederland(s) een nieuwe aflevering van "The Comic book and me", een schitterende nieuwe bijdrage van Jochen en meer.

5 opmerkingen:

Anoniem zei

Ik ben ook een twijfelaar. Over de setlist heb ik het al gehad, maar vorig jaar bij Kate Bush, hoe goed het ook was, merkte ik dat ik in een theater dat typische concertensfeertje mis. Je kent dat wel: wachten, zweten, opeengepakt staan, zere voeten die aan de vloer vastplakken vanwege de lege plastic bierbekertjes. Maar het heeft wel wat! Ik ben niet gewend om te zitten bij een concert... Maar ik weet ook dat er heel veel twijfelaars zijn die het uiteindelijk toch zullen doen. En Carre is natuurlijk een mooie zaal.
Frans

Bert zei

Ik twijfelde ook sterk omdat ik het gewoon idiote prijzen vind. als je het vergelijkt met Ahoy en HMH dan slaat deze prijs nergens op. Je betaalt dat extra bedrag blijkbaar voor de vaste zitplaats en natuurlijk omdat je in zo'n heel serieus historisch theater mag plaats nemen. ik gun het de managers en promotors absoluut niet....

....En toch heb ik net twee kaartjes (de medium prijs categorie) gekocht voor Carre....
Als cadeau voor de verjaardag van mijn vriendin, zo praat ik het mezelf maar goed...
(zou dat het enige argument geweest zijn?)

En nu de voorpret!

hans altena zei

ik krab mij op de kop... je vreemdste stukje tot nu toe, terecht onder het kopje maf... eindelijk staat Dylan in een theater, waar hij op dit moment hoort, en de twijfel slaat toe??? de optredens in die vreselijke hallen waren voor mij teleurstellend vanwege het slechte geluid en de luidruchtige fans die zo nodig moeten applaudisseren zo gauw ze een liedje herkennen of wanneer de man naar zijn mondharmonica grijpt... en je vangt vaak niet meer dan een glimp op van zijn verschijning... nu zou dat beter kunnen zijn en ja dat kost wat... het is waar, ook ik vind het duur, maar eindelijk hem horen zoals we hem ook aan de gang hebben kunnen zien bij Letterman vind ik bijzonder genoeg! jammer alleen dat ik waarschijnlijk vanwege verplichtingen niet kan!!! ik kan wel huilen

Gert Aanen zei

Je kunt achteraf beter spijt hebben van "zonde van het geld, het was het niet waard" dan spijt van "was ik nu toch maar gegaan". Ik heb vele concerten van Bob bijgewoond, van tramremises in voormalig Oost Berlijn tot ballrooms in Chicago. Die keer in Hamburg in een "Carré-achtige" omgeving was toch ook wel heel bijzonder. Ik zie er naar uit! don't you dare miss it!

Anoniem zei

Helemaal met Hans eens! HMH is een verschrikkelijke zaal. Ziggo Dome is nog erger. Om van de akoestiek in Ahoy nog maar te zwijgen. Ik heb een kaartjes voor Eindhoven en voor Carre gekocht. Hier heb ik echt ruim 20 jaar op zitten wachten! Als ware Dylan fan ben je gek als je deze kans niet grijpt! Een concert van de man te mogen bijwonen is toch ultiem. Ik geef er in ieder geval liever mijn geld aan uit dan aan het zoveelste boek over de man!
M&A