Beste Tom,
Bob Dylan heeft zijn Nobel lecture gegeven en hoe! Ik heb vooral genoten van de audio-versie die me op de één of andere manier deed denken aan het reciteren van “Last Thoughts On Woody Guthrie”, zo’n 54 jaar geleden in Town Hall, New York. Ik heb de lezing nu twee keer beluisterd. De eerste keer probeerde ik aanvankelijk aandachtig naar de inhoud te luisteren maar na een minuut of vijf was het toch vooral de voordracht zelf die mijn aandacht trok. De klank van de woorden en het ritme van de zinnen. Dylan heeft zijn best gedaan om goed verstaanbaar te articuleren, iets wat hem bijvoorbeeld tijdens de radioshows van TTRH vaak veel minder goed afging. Dit is een kraakhelder betoog.
Het was natuurlijk vooraf onmogelijk te voorspellen welke invloeden Bob Dylan zou gaan noemen in zijn Nobel lecture. Toen hem in de jaren 60 gevraagd werd of Woody Guthrie zijn grootste voorbeeld was gaf hij te kennen dat dit Hank Williams was. Later noemde hij Jimmie Rodgers, voor wie hij in 1997 zelfs een tribute album organiseerde en financierde, als zijn belangrijkste muzikale invloed. De invloeden uit de literatuur waren vooraf onmogelijk te voorspellen. Im Westen nichts Neues van Erich Maria Remarque en de Odyssee van Homerus waren zeer verrassend, alhoewel Dylan in een interview met Paul Zollo (1991) zijn song “Joey” homerische kwaliteiten toekent: “…but to me the song is like a Homer ballad. Much more so than A Hard Rain, which is a long song too. But, to me, Joey has a Homeric quality to it that you don’t hear every day. Especially in popular music.”
Tijdens de vele uren interview met Jeff Rosen voor No Direction Home zegt hij onder meer: “I had ambitions to set out and find like an odyssey of going home somewhere. I set out to find this home that I’d left a while back and I couldn’t remember exactly where it was, but I was on my way there…I was born very far from where I’m supposed to be and so I’m on my way home, you know.”
Moby Dick (en meer in het bijzonder Herman Melville) is eigenlijk achteraf geen verrassende keuze, aangezien Bob Dylan hier in interviews herhaaldelijk naar heeft verwezen. In 1976 (Neil Kickey interview) zegt hij bijvoorbeeld over Melville: ‘’…somebody I can identify with because of how he looked at life. " Of in 1985 (Spin interview): “…someone like Herman Melville who writes out of experience – Moby Dick or Confidence Man. I think there’s a certain amount of fantasy in what he wrote. Can you see him riding on the back of a whale?” Het zijn slechts twee voorbeelden uit een hele reeks.
Bob Dylan heeft Buddy Holly altijd al in één adem genoemd met Elvis Presley. Dat was al lang voordat hij naar hem verwees in die Grammy toespraak in 1998. In 1974 (Newsweek) zegt hij over Holly: “The singers and musicians I grew up with transcend nostalgia. Buddy Holly and Johnny Ace are just as valid to me today as then.” In 1977 (Playboy) “…And there were others; I admired Buddy Holly a lot." En in 1984 (Rolling Stone): “…I saw Buddy Holly two or three nights before he did. I saw him in Duluth at the armory. He played there with Link Wray… He was great. He was incredible. I mean, I’ll never forget the image of seeing Buddy Holly up on the bandstand…”
Groet,
M&A
Geen opmerkingen:
Een reactie posten