Vandaag heb ik Empire Burlesque via Spotify weer eens beluisterd. Ik was er van overtuigd dat ik dit album zo slecht kon waarderen vanwege de disco-achtige arrangementen. Die bleken me vandaag echter alles mee te vallen. Maar ik denk dat ik wel weet waarom ik die plaat maar niks vond en nog steeds maar niks vind. Het is Dylans ontzettend overspannen stemgebruik dat mij in de meeste nummers mateloos irriteert. Bob Dylan heeft verschillende gedaantes, zoals wij allen weten, deze gedaante weet mij niet te boeien, integendeel.
Dat geldt niet voor alle songs. I’ll remember you en Emotionally yours zijn positieve uitzonderingen. Ik vind het meteen ook de betere songs van de plaat. En natuurlijk Dark Eyes. Hierbij viel me vandaag ineens op hoe Dylan hier weer klinkt zoals hij in de jaren ‘60 zong. Zelfde stem. Dat kan je van die andere nummers niet zeggen
Dus tja: een paar goeie songs, maar een album dat ik toch niet snel weer zal beluisteren. Een paar nummers wist ik me niet eens te herinneren, zo lang had ik ze niet gehoord. Als je mij vandaag in een quizz Clean cut kid of Something’s burning baby had laten horen, had ik met m’n mond vol tanden gestaan...
Ik kwam overigens op het idee omdat er op Expecting rain een link staat naar Dylans Farm Aid-optreden in 1985. Ik heb dat hele optreden eens beluisterd (in stukjes uiteraard) en live komen de songs van Empire Burlesque toch wel beter tot z’n recht. Ik meen dat hij ze verder niet vaak meer live gespeeld heeft.
Peter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten