Onder de titel 'Eindelijk je boek gelezen' ontving ik onderstaande e-mail van Loek over Luister je nou alweer naar Bobby. Tijdens het lezen van Loeks e-mail kreeg ik kippenvel, simpelweg omdat Loek in zijn e-mail een van de voornaamste redenen voor mij om überhaupt te schrijven verwoord heeft. Die reden is mijn eigen verbazing tijdens het luisteren naar de muziek van Bob Dylan vastleggen in de hoop dat ik de lezer in die verbazing weet mee te nemen.
Hallo Tom,
Het heeft even geduurd en ik ben een hoop slaap tekort gekomen vanwege je boek.
Ik hou het kort want je hebt meer aan je hoofd.
Ten eerste, ik ben 3 maanden jonger dan Dylan, zag mijn eerste concert in 1966 in Sheffield.
(Volgens div. bronnen het beste van zijn U.K.tour in dat jaar).
Woonde en werkte toen in Engeland.
Na al die jaren dacht ik dat ik wel zo’n beetje alles van belang over hem wist. Niet dus.
Verbazend veel opgestoken van je boek en er ook van genoten.
Lezen doe ik in bed maar ben er vaak uitgegaan als je het weer over een bepaalde song had.
Ik noem er 1 anders zit ik hier morgen nog.
Bootleg Series vol.4 disc 1 track Mr. Tambourine Man, die moet ik dan horen, liefst 3x op rij met koptelefoon vanwege de buren en zo waren er meer songs waarvoor ik midden in de nacht mijn bed ben uitgegaan.
Gelukkig heb ik ook al m’n L.P.’s nog, sommige zijn ook weer langsgekomen; moet ze veel vaker draaien;
alleen het ritueel al.
Veel dank voor alle info etc. en gefeliciteerd.
Met groeten,
Loek
Met dank aan Loek!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten