Sounes vs. Heylin

In twee reacties bij het stuk 'must-read' hieronder, valt te lezen dat ik de door Howard Sounes geschreven biografie van Dylan ben vergeten. Uiteraard mogen beide reactie-plaatsers vinden dat Sounes' biografie in het lijstje met 'must-read' had moeten staan, maar ik ben het boek niet vergeten, ik heb het bewust uit de lijst weggelaten, simpelweg omdat ik vind dat het boek daarin niet thuis hoort.

Even terug naar 2001, het jaar dat Down the highway, het boek van Howard Sounes uitkwam. En niet alleen in het Engels, maar ook - en dat is wel uitzonderlijk - in een Nederlandse vertaling. Die Nederlandse vertaling kwam in mei uit, een maand later lag de tweede druk al in de winkels. Er moest wel wat met dat boek aan de hand zijn, een tweede druk een maand na het verschijnen van de eerste druk zegt genoeg.
En er is ook iets aan de hand met Down the highway. Howard Sounes onthult namelijk in dit boek dat Dylan niet één, maar twee keer getrouwd is geweest.
Zeggen dat die onthulling de nodige aandacht kreeg in de media is een understatement, het leek wel alsof er een bom was afgegaan in medialand. Televisieuitzendingen werden nog net niet onderbroken voor een ingelaste nieuwsuitzending waarin het nieuws van Dylans tweede huwelijk bekend werd gemaakt, maar kranten stonden er bol van, tijdschriftredacteuren buitelden over elkaar om als eerste met het nieuws naar buiten te komen & er waren dagen op de radio dat de oplettende luisteraar bijna ieder uur kon vernemen dat Dylan twee keer getrouwd was geweest.
En ere wie ere toekomt: het wàs ook wel een scoop van Howard Sounes. (Ik ben geneigd er cynisch aan toe te voegen dat Dylans platen sinds de dag dat Sounes ontdekte dat Dylan twee keer getrouwd is geweest, anders klinken, maar dat zou flauw zijn).
Sounes had iets ontdekt & dat stond in zijn boek, Down the highway. Dat boek ging niet zozeer als warme broodjes, maar als gloeiendhete broodjes over de toonbank. Het is Sounes van harte gegund dat hij hier een leuke, dikbelegde boterham aan over heeft gehouden, hij had tenslotte een scoop.
Maar ja, wie Down the highway gaat lezen, moet al snel tot de conclusie komen dat die scoop ook het enige ècht opmerkelijke is aan Sounes' boek. 'Tuurlijk is het een aardig boek, maar wereldschokkend? Nee, niet echt.
En al lezende in Down the highway bleef toch vooral het gevoel achter dat Dylans leven en werk voor Sounes gewoon een onderwerp was geweest, er schuilt geen passie voor Dylans werk in Sounes woorden.
Er is eigenlijk vooral die ene scoop.
Het moge duidelijk zijn waarom ik Sounes' boek niet in de 'must-read' lijst heb opgenomen. Daarmee lijkt de kous af, maar wacht - lees rustig verder - het leukste stukje komt nog.

Sounes' boek kwam niet toevallig in mei 2001 uit, Dylan werd immers zestig & omdat Dylan zestig werd, was Sounes niet de enige die een biografie over Dylan publiceerde. In 1991 publiceerde Clinton Heylin zijn Dylan-biografie Behind the shades. En in het kader van Dylans zestigste verjaardag bracht Heylin een bijgewerkte versie van zijn biografie, onder de titel Behind the shades take two op de markt.
Heylin is een arrogante !#?$z@k, maar wel een !#?$z@k met een verhaal, met een passie voor Dylans leven en werk. Heylin heeft ècht wat te vertellen. Het enige mankement waar Heylin onder gebukt gaat, is dat hij andere schrijvers over Dylan het licht niet in de ogen gunt. In de ogen van Heylin is er maar één man in staat om over Dylan te schrijven en dat is Heylin.
Het moet voor Heylin wel héél erg pijnlijk zijn geweest dat in 2001 alle aandacht in de media ging naar het boek van Sounes, dankzij één scoop.

Tien jaar verder, april dit jaar. Clinton Heylin brengt een derde versie uit van zijn biografie, onder de titel Behind the shades, the 20th anniversary edition. Vlak nadat deze derde versie uitkwam, heb ik 'm gekocht en gelezen. Ik had het boek uit op 28 april jl. Waarom ik die datum noem, kom ik nog op.
Wederom een fantastische biografie, barstensvol informatie en inzicht, alleen jammer dat Heylin in al zijn arrogantie hier & daar behoorlijk tekeer gaat over andere schrijvers.
En, geloof het of niet, Heylin - mogelijk aangezet door de scoop van Sounes van tien jaar eerder - heeft ook een scoop. Wat die scoop is? Dylan is niet twee keer maar drie keer getrouwd geweest! Ja, je leest het goed, drie huwelijken.
Heylins biografie kwam begin april op de markt & het is een dikke pil, dus het ding van kaft tot kaft lezen duurt even. ik ben geen snelle lezer, maar ik had het voor elkaar op 28 april, ruim een maand geleden. En als ik het op 28 april gelezen kan hebben, dan moeten er vele met mij zijn die het boek rond die tijd gelezen moeten kunnen hebben.
En dus, wederom een bom in medialand, kranten en tijdschriften bestrijden elkaar met zo groot mogelijke foto's van Dylan en Heylin op de cover, radiouitzendingen gaan nergens anders meer over & televisieuitzendingen worden stilgelegd om mede te delen - inclusief beeldmateriaal! - dat de grote Clinton Heylin - de man die ontdekte dat ... - zijn huis heeft verlaten om brood bij de bakker te halen.
Clinton Heylin heeft naast een geweldig verhaal, geschreven met inzicht, een scoop van Sounes-orde.
En je hoort er niks over.
Helemaal niks.
Ik wacht al sinds 28 april tot het mediacircus losbarst, vergeefs.

Hoe kan dat nou? In 2001 was Sounes 'king of the hill' dankzij een scoop & nu, tien jaar later, wordt Heylin in de recensies van zijn boek alleen maar afgerekend op zijn arrogantie, terwijl zijn boek een gelijkwaardige scoop bevat.
Het antwoord op die vraag moet volgens mij in één woord te vangen zijn: marketing.

Sounes' uitgeverij wist hoe ze een scoop moesten uitventen, Heylins uitgeverij weet dat niet.
Dat is triest.

Zowel de biografie van Sounes als van Heylin heb ik niet opgenomen in onderstaande 'must-read' lijst. Beide biografieën zijn goed maar hebben mankementen waardoor ze, voor mij, buiten de lijst vallen. Dat neemt niet weg dat je natuurlijk beide boeken gewoon moet lezen.
En om het af te maken, in mijn 'must-read'-lijstje zal Heylins biografie ergens rond plek nummer vijftien zweven, de biografie van Sounes nog ietsje lager.
Tsja, zo gaan die dingen.

En nu de radio aan, luisteren of het mediacircus rond Heylins scoop inmiddels is losgebarsten.
Drie huwelijken, het is me wat. De snoeper.