nachtkastje

Afgelopen zomer kwam ik op een boekenmarkt When I was cool; my life at the Jack Kerouac school of disembodied poetics van Sam Kashner tegen. Voor acht euro kon ik het boek in mijn tas stoppen, het enige non-Dylan-boek dat ik die dag kocht. 'Non-Dylan' is misschien niet helemaal goed uitgedrukt, 'minder-Dylan' is beter, Dylan staat tenslotte op de voorkant. De foto van Dylan op de kaft was al reden om het boek te kopen, daarnaast heb ik een zwak voor de boeken van de schrijvers van de beatgeneration. Met name de boeken van Jack Kerouac en Allen Ginsberg, en in iets mindere mate van Gregory Corso en Laurence Ferlinghetti, heb ik verslonden.

Na die dag, afgelopen zomer, is het boek blijven liggen - meer dan een meter Dylan-boeken kreeg voorrang - maar afgelopen week ben ik er toch maar in begonnen, het ligt op mijn nachtkastje en af en toe lees ik een stukje.

Inmiddels heb ik ongeveer een derde van het boek gelezen. Het is best aardig. Vanuit de Dylaninvalshoek is het aardig omdat o.a. Allen Ginsberg over Dylan aan het woord komt.

blz. 30: "It's not the kind of music I like," Allen [Ginsberg] remarked. "I prefer blues, like Elmore James, Bessie Smith, Victoria Spivey, do you know that music?" Allen asked. "Dylan loves this music," Allen added.

blz. 86: Allen knew that I liked Bob Dylan, so he told me that he had played Bringing It All Back Home for Ezra Pound, played the record for him at St. Elizabeth's Hospital.

Vanuit de Dylaninvalshoek is het ook niet meer dan aardig. Dylan komt er af en toe in voor. Het grote voordeel van dit boek - zoals meestal bij 'minder-Dylan'-boeken - is dat het niet de standaard verhalen over Dylan bevat, maar net even vanuit een ander gezichtspunt belicht wordt.

Voor zover ik weet is het niet in het Nederlands vertaald.