Op 13 september 2001 verscheen er een recensie van "Love and theft" van de hand van Stan Rijven in Trouw.
Om kort te zijn, Stan Rijven vindt "Love and theft" ver onder de maat, om het zachtjes uit te drukken. Om de woorden van Stan Rijven te gebruiken: Slechts een kwart van de twaalf liedjes zijn Dylan-waardig dankzij een dreigende ondertoon en tekstuele visie ('High Water'). Hooguit de bijdragen van organist Augie Meyers en gitarist Charlie Sexton brengen redding.
Dat "Love and theft" niet Stan Rijvens cup of meat is - om met Dylan te spreken - , is prima. Ieder zijn smaak.
Wat deze recensie van Stan Rijven echter verwerpelijk maakt zijn de eerste twee zin: Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: het enige memorabele aan Bob Dylans nieuwste album is de release-datum. Uitgerekend op de dag dat Amerika in brand staat verschijnt 'Love and Theft'.
Waar Stan Rijven op doelt is dat in Amerika "Love and theft" op 11 september 2001 verscheen, de dag waarop vliegtuigen het World Trade Centre invlogen. Het toevallig samenvallen van deze verschrikkelijke gebeurtenis met de releasedatum van een cd doet niet ter zake, dit hoort niet in een recensie thuis.
Verder is het opmerkelijk dat Stan Rijven - recensent voor een Nederlandse krant - de Amerikaanse en niet de Nederlandse releasedatum noemt. Had hij wel de Nederlandse releasedatum (10 september 2001) aangehouden, had hij zijn punt niet kunnen maken in die eerste twee zinnen.
Als Stan Rijven dan toch de release van "Love an theft" had willen koppelen aan een tragische gebeurtenis om een punt te kunnen maken, had hij het beter dichter bij Dylan kunnen zoeken. Op 11 september 2001 overleed Larry Kegan, Dylans vriend sinds diens tienerjaren. Maar ook dat zou niet chique zijn, dit soort toevalligheden horen niet in een recensie thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten