Ik heb nog thee met hem gedronken, ik drink anders nooit thee, en een half uur met hem gepraat over Dylan en Bach en boeken.
Daarna mocht ik het boek kopen. Ik wilde hem vijfentwintig gulden geven, hij wilde niet meer dan vijftien aanpakken.
Later ben ik nog naar hem teruggegaan, in Bredevoort, met een handvol cassettebandjes vol Dylanopnames. Mijn eigen onhandige manier om hem te bedanken voor het boek.
In de twee, drie jaar daarna ben ik nog wel eens bij hem binnen gelopen, nooit meer heb ik er een Dylanboek gevonden.
En nu, vandaag, kom ik hem weer tegen, Ton Vincent, op het internet. Hij heeft een cd vol Dylancovers opgenomen.
Ik hoop dat het hem goed gaat.
1 opmerking:
'Lees nu pas deze pagina, 301009 en heb zojuist een blog aangemaakt om te kunnen rreageren... Wees nogmaals welkom in Bredevoort! Zet graag een boom op over Dylan... Groetjes Ton Vincent
Een reactie posten