Bob Dylan: All The Songs - The Story Behind Every Track

Al weer een paar weken geleden kocht ik het boek Bob Dylan: All The Songs - The Story Behind Every Track van Philippe Margotin en Jean-Michel Guesdon. Het is een beest van een boek, ruim 700 rijk geïllustreerde bladzijden, groot formaat. Een boek zo groot dat het de ondersteuning van een stevige tafel nodig heeft om het te kunnen lezen. Als er nou één recent verschenen boek is waar ik echt naar uitkeek om het te lezen, dan is het wel dit boek. En dus begon ik direct nadat ik het kocht met lezen, alle andere boeken moesten maar even wachten. All The Songs ging voor.
We zijn inmiddels enkele weken verder en ik ben pas net voorbij bladzijde 100. Ik kom er niet door, ik moet mezelf steeds dwingen om verder te lezen.
Hoe kan dat nou? Allereerst stoor ik me aan de titel: dit boek bevat helemaal niet stukken over alle songs. Toegegeven, wel veel, maar niet alles. Oké, het feit dat het boek niet biedt wat de titel belooft, daar kan ik nog wel overheen komen. Net zoals ik me dan misschien wel stoor aan de domme foutjes die ik zo nu en dan in de tekst tegenkom, maar ook daar kan ik me overheen zetten. Iedereen vergist zich wel eens. Ik kan me niet herinneren ooit een Dylan-boek zonder fouten gelezen te hebben.

De ware reden dat ik moeite heb met het lezen van dit boek is dat ik het vuur, de passie in de woorden van de schrijvers mis. All The Songs lezen is een beetje als droog brood eten: het vult de maag, maar echt lekker weg kauwen doet 't niet. De beschrijvingen van de songs die ik tot nog toe gelezen heb bevatten weinig tot geen nieuwe informatie of inzichten, het blijft allemaal een beetje op de vlakte.
Heb ik misschien te veel Dylan-boeken gelezen om een nieuw boek als All The Songs nog te kunnen waarderen? Misschien wel.
Ondanks mijn bezwaren moet ik van mezelf verder lezen in All The Songs. Het is namelijk helemaal geen slecht boek. Het is droog brood, het vult de maag.
Later meer over dit boek, als ik het uit heb.