traditie

Twee dagen geleden zei 'mevrouw Tom' tegen mij: 'Moet jij die plaat van Bob Dylan niet draaien? Het is al bijna kerst hoor.' Twee dagen geleden was ik er nog niet aan toe. Al die kerstvreugde stel ik het liefst zo lang mogelijk uit. Alle activiteiten rond kerst moet je - als je het mij vraagt - zo kort mogelijk van te voren realiseren. Op kerstavond bijvoorbeeld, eerder niet.
Enfin, ik ben de enige in huize Willems die er zo over denkt. De kerstboom staat dus al anderhalve week in de kamer. Er is drie weken geleden al besloten wat er gegeten gaat worden (en waarschijnlijk waren een dag later de bijbehorende boodschappen al in huis). Er is rond de kerst slechts één ding waar ik mijn stempel op kan drukken: het moment waarop Christmas in the heart uit de kast komt om gedraaid te worden.
Vanmiddag rond een uur of vier was ik er helemaal klaar voor. Vanmiddag heb ik voor het eerst dit jaar Christmas in the heart gedraaid. En met het luisteren naar Christmas in the heart ben ik klaar voor kerst 2013. Er kan mij niks meer gebeuren.
Kerst 2013 is de vijfde kerst dat ik Christmas in the heart kan draaien. Langzaam maar zeker gaat dit album tot de traditie behoren. En kerst is misschien wel vooral een feest van tradities en rituelen. Nu het draaien van Christmas is the heart tot de kersttraditie van de familie Willems is gaan behoren, is het opzetten van die plaat veel meer dan het door de kamer laten klinken van kerstklanken.
Met het jaar komt Christmas in the heart steviger in het traditie-zadel te zitten, zolang je het iedere kerst maar draait.

Ik wens alle lezers van deze blog goede kerstdagen toe en hoop jullie allemaal hier weer tegen te komen vanaf 27 december.