tag:blogger.com,1999:blog-3709672109049535230.post3424790094423055709..comments2024-01-13T13:16:43.365+01:00Comments on Bob Dylan in (het) Nederland(s): Bob Dylans Rolling Thunder Revue - een heruitvinding van hoe het echt gegaan is #5Unknownnoreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-3709672109049535230.post-83388958738601864572019-07-03T14:53:17.309+02:002019-07-03T14:53:17.309+02:00ik was er zo eentje uit 58, tussen de wal en het s...ik was er zo eentje uit 58, tussen de wal en het schip geboren, te jong voor de hippies maar wel sterk beïnvloed door de zestiger jaren en vol nostalgie daarnaar, dus niet klaar voor het gooi en smijt werk van de punkers... de oudere broers verleenden mij de soundtrack, met Dylan en Stones en Young als de drie-eenheid (waarbij Dylan duidelijk bovenaan stond en Young en de Stones op een gegeven moment afvielen na 75, vervangen door Bowie)... was die karavaan maar de oceaan overgestoken, dan had 75, het jaar waarin ik als een soort Brian Jones op drift raakte, er niet zo onheilspellend uitgezien... Renaldo & Clara was voor mij de film waarin ik had willen leven en die me te vroeg al het gevoel gaf dat alles voorbij was... en toen was 79 nog niet aangebroken, met de alles verwoestende Slow Train haha...<br />groet hans<br />en dank voor de mooie sfeerindruk!Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3709672109049535230.post-1168489793410522372019-07-02T19:29:01.641+02:002019-07-02T19:29:01.641+02:00Fishtruck stuurde mij de volgende reactie via e-ma...Fishtruck stuurde mij de volgende reactie via e-mail: <br /><br /><i>Even een aanvullinkje Tom, in tegenstelling tot bv Providence of Worcester was Cambridge MA allesbehalve een suf stadje. Heel vroeg in de 60's was Bob al bij Ric Von Schmidt op bezoek om kosmopolitische sfeer te snuiven. Hij getuigt van dat bezoek met enige trots op het eerste album. Het centrum van Cambridge kan je het beste omschrijven als "campus van Harvard University". Ook MIT is niet ver daarvandaan. Er waren daar bluesclubs die qua toegang niet discrimineerden (het waren immers allemaal studenten) en regelmatig door de FBI "i.v.m. onderzoek" gepest werden met wekenlange sluiting.</i><br /><br />Ik denk dat je gelijk hebt, Fishtruck. Cambridge was natuurlijk geen suffe stad. Het ging mij er ook niet om of Cambridge daadwerkelijk suf was, het ging mij om de beleving van een puber. Ik herinner mij dat ik in mijn puberjaren bijna alles suf vond waarvan ik nu denk 'best aardig'.<br /><br />Frans, het klopt dat het veel logischer is dat de door mijn verzonnen puber helemaal niet naar Dylans muziek wilde luisteren simpelweg omdat Dylan van een andere generatie is.<br />Aan de andere kant heeft iedere generatie zijn uitzonderingen. Het aardige bij Dylan is misschien wel dat er veel, heel veel liefhebbers van zijn muziek zijn die die muziek niet ergens tussen grofweg 1964 en 1969 voor het eerst hoorden, maar later, simpelweg omdat ze van een jongere generatie zijn.<br /><br />Groet,<br />Tom<br />tom whttps://www.blogger.com/profile/17543412959810962495noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3709672109049535230.post-34319406233009168362019-06-30T22:32:08.420+02:002019-06-30T22:32:08.420+02:00Vergeet even niet dat onze 17 jarige geboren is in...Vergeet even niet dat onze 17 jarige geboren is in 1958. En Blowing In the Wind en A Hard Rain's Gonna Fall kwamen uit toen hij nog een kleuter was. Hij was 9 ten tijde van Woodstock. Hij had misschien Easy Rider gezien, hij had misschien iets over de tour tour van '74 gehoord... Geen idee hoeveel 8 dollar waard was voor een tiener in Amerika in 1975 en hoe graag zo'n tiener jaren 60-idolen wilde zien en of zijn klasgenoten bezig waren met Bob Dylan... Maar onze tiener zou zeker een mooie avond hebben gehad!Franshttps://www.blogger.com/profile/06019045845575586715noreply@blogger.com