Na een bijna Dylanloos weekend, door omstandigheden, is het heerlijk om maandagavond naar huis te rijden en al rijdende te dagdromen over de na thuiskomst te draaien muziek. Tijdens dat dagdromen schiet de voorkeur heen en weer tussen Highway 61 Revisited en Shadows In The Night waarbij de eerste gezien kan worden als een voorbereiding op de aanstaande uitgave van The Cutting Edge en de laatste als uitvloeisel van de setlists van de huidige tournee.
Ik heb al van een paar mensen gehoord dat ze de rock 'n roll missen in de setlists van de huidige tour. Dat begrijp ik wel, al moet het 'stevige' karakter van nummers als "Pay In Blood" en "Early Roman Kings" niet onder het tapijt geschoven worden. De nadruk in deze setlists lijkt vooral te liggen op de nummers van Shadows in The Night, dat zijn immers de nummers die niet alleen rijkelijk aanwezig zijn op de setlists, maar ook de nummers waar tussen de verschillende concerten wat wisselingen in zitten. Je kunt veel van Shadows In The Night zeggen, maar rock 'n roll is het niet.
Is dat erg? Voor mij in ieder geval niet, maar ik kan me ook wel iets voorstellen bij die behoefte aan het horen van het steviger werk tijdens een concert.
Wat gaat het vanavond worden, het steviger werk van Highway 61 Revisited of het rustige Shadows In The Night? Ik ben inmiddels een paar uur thuis en ik ben er nog steeds niet echt uit. Dom van mij natuurlijk, ik had gewoon gelijk moeten beginnen met luisteren naar een van de twee, dan was ik nu inmiddels al naar het tweede album aan het luisteren.
Nu het te laat is om nog vroeg te kunnen beginnen met luisteren weet ik het al helemaal niet meer: Highway 61 Revisited of Shadows In The Night?
Misschien moet ik maar de kont tegen de krib gooien en Oh Mercy draaien.
Of New Morning.
Setlist Oslo 3 oktober: Things Have Changed / She Belongs To Me / Beyond Here Lies Nothin’ / The Night We Called It A Day / Duquesne Whistle / What’ll I Do / Pay In Blood / I’m A Fool To Want You / Tangled Up In Blue // [intermission] // High Water (For Charley Patton) / Where Are You? / Early Roman Kings / Why Try To Change Me Now / Spirit On The Water / Scarlet Town / All Or Nothing At All / Long And Wasted Years / Autumn Leaves // [encores] // Blowin’ In The Wind / Love Sick
Of toch Infidels?
2 opmerkingen:
twijfel is een veel geziene gast in Dylanland... ik hoorde opnamen uit Noorwegen met de vele covers, ze klonken mooi en daarom pakte ik gisteravond na de promotie van een vriend in Nijmegen, die een dik filosofisch boek schreef over zingeving in het Westen met in de inleiding tot mijn verbazing een verwijzing naar onze nachtelijke gesprekken, 's avonds laat Shadows in the Night uit de kast... die plaat had me na eerste ontroering wat in de steek gelaten de laatste maanden... mislukte pogingen er door gepakt te worden overdag in het weekend... nu greep hij me weer bij de keel... ondanks het overheersende, geniale, maar mij iets te Hawaïaanse pedalsteel geluid... de stem die door je hart snijdt... en herinneringen oproept aan zijn stembehandeling bij Blonde on Blonde, maar minder elastisch en vast... daardoor toch weer ontroerend... en langzaam zie je door de mist de patronen van de begeleiding hun web weven... en ik droomde weg... diep onder de indruk... zelfs de teksten kregen een Dylaneske dubbelzinnigheid, zodat ik even meende te verstaan 'wandering Jew' in het juweeltje What'll I do... en toch zou ik willen, nee niet meer Rock'n Roll maar wel meer eigen nummers en dan gezongen zoals hij doet op dit bijzondere, lastige, prachtig opgenomen album...
Hij klinkt verrassend zuiver op de opname die ik gevonden heb. http://alldylan.com/bob-dylan-oslo-norway-october-3-2015-with-audio/
Een reactie posten