Boekenjacht

Ik ben de afgelopen paar dagen op jacht geweest, op boekenjacht wel te verstaan. Overigens ook op elpee en cd jacht, maar ik wil me hier beperken tot de boeken. En dan alleen de boeken waar Bob Dylan in voorbij komt.
Boelen: Ik heb zeven kringloopwinkels, drie boekwinkels en een kerk bezocht. Over Collected Poems van Jack Kerouac heb ik het al eerder gehad (zie hieronder), dat boek sla ik dan nu ook maar over. Naast Collected Poems is Jagtlust & Verwante Verhalen van Annejet van der Zijl het enige boek waar ik veel geld aan heb uitgegeven. In dat boek staat een stuk over Olivier Boelen, de man die tot nog toe een mysterie voor mij is gebleven (zie hier). In een recensie of zo las ik ooit dat in dit boek een stuk staat over Boelen, sindsdien ben ik op jacht geweest naar Jagtlust & Verwante Verhalen. Volgens het register komt ook Dylan in dit boek voorbij. Ik moet 't nog lezen.
Spuiten en slikken: Had jij ooit gehoord van het boek Psychedelics; The Uses and Implications of Hallucinogenic Drugs, samengesteld door Bernard Aaronson en Humphry Osmond (Anchor Books, 1970)? Ik niet, althans niet tot ik het in een kringloopwinkel tegenkwam. Volgens de index komt Bob Dylan twee keer in dit boek voorbij. De eerste keer blijft beperkt tot de woorden "The Times They Are A-Changin'". De tweede keer, vooraf gegaan door een citaat uit "Maggie's Farm" beslaat één alinea: "Bob Dylan was the symbolic center of the first phase of this alienation. He was able to externalize the disgust of an entire generation for values that have become extremely hypocritical. We no longer wish to eat the menu. His changes have almost singlehandedly created the entire context of contemporary popular music, although the recent shift to the more-positive vibrations of the Beatles and the San Francisco sound indicates an audience that is no longer satisfied with expressions of constant sadness and disgust. These positive vibrations have been greatly enhanced by the use of the various psychedelics."
The Rolling Stones: Bij de kringloopwinkel waar ik bovenstaand boek vond, vond ik ook het Rolling Stones fanzine Stones People Europe no. 3 1996. In dit tijdschrift staan zeven foto's van Bob Dylans gastoptreden tijdens een concert van The Rolling Stones in Montpellier (27 juli 1995).
Jazz: Als ik me goed herinner was het Simon die mij maanden geleden tipte over het boek De Jazz Parade; Een Verborgen Geschiedenis Van New Orleans van Rob van Scheers. Van Van Scheers las ik eerder De Grote Parade (fantastisch boek!) en De Kleine Parade (aardig). Bob Dylan komt zowel in De Grote Parade als De Kleine Parade voorbij. Het is dan ook geen echte verrassing dat Dylan ook in De Jazz Parade te vinden is. Het meest verrassende Dylan-stukje in De Jazz Parade is misschien nog wel dit: In 2003 sprak Van Scheers met Daniel Lanois (kort) over het opnemen van Oh Mercy. Het is niet veel dat er staat, maar zeker aardig.

Twee maal kort: Ook ergens opgedoken: Rokjesdag en Andere Lenteverhalen van Martin Bril met daar in de column Scheveningen (onder andere over de naam Johanna en "Visions Of Johanna") die ik ooit al eens uit de krant knipte en Popmuziek in een Notendop van Gijsbert Kamer met ruim twee bladzijdes over Dylan.
Peckinpah: Ik ben niet de kerk ingelopen om te bidden. Ik ben er om de architectuur en het interieur te bewonderen. De kerk heeft een schitterend houten plafond. Zoiets heb ik nog nooit eerder gezien in een kerk. Om wat geld voor het onderhoud van de kerk te bemachtigen worden er gedoneerde boeken verkocht. Natuurlijk kan ik het niet laten om even door die duizenden boeken die zijn uitgestald in de kasten en op de tafels te neuzen. Tussen al die boeken kom ik het boek Crucified Heroes; The Films of Sam Peckinpah van Terence Butler tegen (Gordon Fraser, 1979). Ik kan me niet herinneren ooit iets over dit boek gehoord of gelezen te hebben (maar ik kan me vergissen). Sam Peckinpah was uiteraard de regisseur van Pat Garrett & Billy the Kid, de film waarvoor Bob Dylan niet alleen de soundtrack opnam, maar waarin hij ook de rol van Alias speelt. Uiteraard wordt er in dit boek ook aandacht geschonken aan Pat Garrett & Billy the Kid. Butler: "Peckinpah regrets the manner studio cuts have changed the meaning of the film: 'This was the story of a time - a legend - not about two gunfighters'." Zie daar de reden om op zoek te gaan naar de later uitgebrachte 'director's cut' van Pat Garrett & Billy the Kid.
Tot slot: Een flinke stapel oude afleveringen van Engelse muziektijdschriften en een enkele Oor, allen met een artikel over of een advertentie voor (een album van) Bob Dylan.
Het is genoeg, het is tijd om te gaan lezen (en dan te bedenken dat er al weer een boekenmarkt voor de deur staat...)