tag:blogger.com,1999:blog-3709672109049535230.post8162902288693121178..comments2024-01-13T13:16:43.365+01:00Comments on Bob Dylan in (het) Nederland(s): Most Of The Time (1989) - door JochenUnknownnoreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-3709672109049535230.post-61014737522314178432015-03-16T15:58:47.879+01:002015-03-16T15:58:47.879+01:00Over Lanois ben ik zelf ook altijd wat dubbel, ind...Over Lanois ben ik zelf ook altijd wat dubbel, inderdaad - maar: ere wie ere toekomt. Of Bob zelf de aangewezen man is om z'n eigen muziek te beoordelen of zelfs te produceren lijkt me niet zo onomstreden als Frans vindt. Onze held heeft immers vaak genoeg mis geschoten. Eigenlijk al vanaf het begin; I Was Young When I Left Home, Seven Curses, Farewell Angelina, Tomorrow Is A Long Time ... de lijst van prachtige liedjes die afgekeurd werden is lang. Gelukkig komen ze vroeg of laat tóch bovendrijven!<br />Jochen Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3709672109049535230.post-942877517250539222015-03-11T09:00:33.804+01:002015-03-11T09:00:33.804+01:00Weer een gedegen analyse, maar ik waag het toch er...Weer een gedegen analyse, maar ik waag het toch er niet helemaal mee eens te zijn. Zelf vind ik de akoestische zoekende eerste versie een juweeltje, dat het dubbelzinnige geheel onopgelost laat. Wel moet gezegd dat het zo sterk doet denken aan Blood on the Tracks, waar het zo op had kunnen staan, dat de keuze van Lanois voor een nieuw geluid geheel gerechtvaardigd is en inderdaad een subliem resultaat afgeworpen heeft. Wat intrigerend blijft is hoe Dylan toch vaak onzeker is over zijn eigen werk en in zijn keuzes niet altijd een vaste hand heeft gehad sinds het motorongeluk, hoewel vanaf Love and Theft een nieuwe zekerheid hem weer vleugels geeft.hans altenanoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3709672109049535230.post-15351906688559169042015-03-10T20:47:37.870+01:002015-03-10T20:47:37.870+01:00geweeeldig mooi nummer. Gr.Wil Gielengeweeeldig mooi nummer. Gr.Wil GielenAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3709672109049535230.post-34781786006033758822015-03-10T20:14:32.310+01:002015-03-10T20:14:32.310+01:00Dag Jochen en Tom.
Inderdaad een pareltje van de ...Dag Jochen en Tom.<br /><br />Inderdaad een pareltje van de bovenste plank, voor mij én Marnix een topfavoriet! Zie : http://bobdylandoordeogenvaneenjongen.blogspot.nl/2014/04/top-50_76.html<br /><br />Groeten, Henk (vader Marnix)Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3709672109049535230.post-31446708867285140842015-03-10T19:46:49.475+01:002015-03-10T19:46:49.475+01:00Daniel Lanois... Er is iets met 'm. Iets wat m...Daniel Lanois... Er is iets met 'm. Iets wat me niet bevalt. De sfeer, het geluid. Misschien is het te somber, maar ik heb iets tegen de twee platen die hij voor Dylan heeft geproduceerd. (Ik ben ook geen U2-fan.) Laat maar weer eens zien hoeveel invloed een producer kan zonder dat je weet wat zo'n vent nou eigenlijk doet. Ik ben dan ook dolblij dat Bob daarna z'n eigen platen is gaan produceren. Wie kan er beter bepalen hoe Dylan moet klinken dan Bob zelf? Dit gezegd hebbende, bevat Oh Mercy natuurlijk wel een paar prachtliedjes. Man In the Long Black Coat, What Good Am I... En natuurlijk het onderwerp van dit stukje. MEESTAL gaat het wel goed met me... Ja, dat zegt zo verschrikkelijk veel. En ook deze anti-Lanois-fan zal moeten erkennen dat Daniel dit nummer mede tot stand heeft gebracht. Toch bedankt, Dan.<br />FransAnonymousnoreply@blogger.com