tag:blogger.com,1999:blog-3709672109049535230.post7520836582166589304..comments2024-01-13T13:16:43.365+01:00Comments on Bob Dylan in (het) Nederland(s): Dylan kort #1033Unknownnoreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-3709672109049535230.post-27396289973991163832013-07-14T17:34:09.814+02:002013-07-14T17:34:09.814+02:00Goede vraag, Hans: waarom is nu het kwartje gevall...Goede vraag, Hans: waarom is nu het kwartje gevallen?<br />Er is geen 1, 2, 3 antwoord op te geven. Laat ik desalniettemin een poging wagen. <i>Empire burlesque</i> heb ik nooit hoog aangeslagen in vergelijking met andere albums uit Dylans oeuvre. Dat komt vooral door het 'disco-sausje' die Arthur Barker over de nummer op EB heeft uitgeschonken. Ergens in <i>Luister je nou alweer naar Bobby</i> schreef ik: 'Het enige verschil tussen <i>Notorious</i> van Duran Duran en <i>Empire burlesque</i> is dat de laatste wel goed geschreven nummers bevat.<br />Tussen de muren van het eigen huis noem ik <i>Empire burlesque</i> meestal "disco Bob".'<br />Dat EB wel goede nummers bevat, is de reden dat het kwartje is gevallen. Het is me - blijkbaar - gelukt om door de disco-saus heen te luisteren en de aandacht vooral te richten op de kwaliteit van nummers als 'Tight connection' en 'When the night comes falling'. Daarnaast heb ik mijn irritatie over die verschrikkelijke drumcomputers en synthesizers kunnen ombuigen tot negeren en kan ik mij vooral focussen op Dylans stem. Hoe slecht de muzikale begeleiding op EB soms ook is, Dylans stem is sterk en drijft er - wanneer je je oren er op weet af te stemmen - boven de disco-saus uit.<br />Conclusie: ik kan het niet goed uitleggen. <br />En ja, ik geef - in vergelijking met de EB-versie - veruit de voorkeur aan 'Tight connection' zoals Dylan het speelde in de Supperclub in 93, maar dat neemt niet weg dat zo nu en dan de EB-versie meer aandacht verdient dan ik het tot nog toe heb gegeven.<br /><br />groet,<br /><br />Tomtomhttps://www.blogger.com/profile/07528412756598548375noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3709672109049535230.post-75390729158092659412013-07-14T13:40:19.273+02:002013-07-14T13:40:19.273+02:00Waar ik dan wel benieuwd naar ben is waarom het kw...Waar ik dan wel benieuwd naar ben is waarom het kwartje nu valt. Dat de vreselijke synthesizer klanken en drumverkrachtingen van de tachtiger jaren sound (als dat platte lawaai die naam verdient)de plaat vernielen is denk ik voor de meesten buiten de arme zielen die ermee opgroeiden wel duidelijk. Ikzelf ben in die vreselijke tijd een tijdlang niet meer in staat geweest naar synthesizer muziek te luisteren terwijl ik toch in de zeventiger jaren Tangerine Dream en Brian Eno en Kraftwerk erg waardeerde (en tegenwoordig graag luister naar Autechre, Boards of Canada en Aphex Twin en zelfs Stereolab). Toch, mijn hoofd mismoedig buigend, begreep ik dat Dylan zijn roots trachtte te vertalen naar het toen gangbare muziekgebeuren. Met zijn oor voor het oude en zijn visionaire vernieuwingsdrang kon dat niet anders. Maar het werd een slecht huwelijk dat hem aan de rand van de afgrond bracht. Niet te miskennen is evenwel hoe hij op Empire gedreven zingt, soms te geforceerd op zoek naar een nieuwe expressie wijze. Zo ook zitten er in de lyrics geniale vondsten, maar waar voorheen zijn liefde voor chaos leidde tot alle kanten opschietende rake verhalen, blijft het hier wat scattershot. Toch kon ik ook destijds niet om de kracht van When the sky comes falling, Something is Burning Baby en Tight Connection to my Heart heen, al vond ik ze zo erbarmelijk klinken. Dark Eyes was een kroon op het hoofd van een verzopen spook van een door het stoffige heden verblindde profeet. Toen het briljante en voor een keer productie-technisch ondanks de tachtiger jaren benadering wel aansprekende Brownsville Girl verscheen (zoveel swingender en gekker dan het te retro klinkende New Dansville Girl), besefte ik dat een prachtig (zij het misschien mini) album weer eens aan onze neus voorbij gegaan was. I''l Remember You had er nog bij gemogen, maar ik huiver nog steeds van weerzin als ik de andere mierzoete ballades en de belachelijk simpele stampers hoor waarvan ik de naam niet eens wil herinneren.hans altenanoreply@blogger.com