tag:blogger.com,1999:blog-3709672109049535230.post4378616367073051289..comments2024-01-13T13:16:43.365+01:00Comments on Bob Dylan in (het) Nederland(s): Day Of The Locusts (1970) - door Jochen MarkhorstUnknownnoreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-3709672109049535230.post-39286546567498449452018-08-09T09:59:34.543+02:002018-08-09T09:59:34.543+02:00ik noemde veldslag tegen de troepen van de US, maa...ik noemde veldslag tegen de troepen van de US, maar dat was het niet, de Lakota en Cheyene van de Sioux vochten helemaal niet daar bij Wounded Knee, ze werden afgeknald, met vrouwen en kinderen en al... moest ik toch nog even corrigeren... groet hansAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3709672109049535230.post-84907637575591088962018-08-08T20:12:02.093+02:002018-08-08T20:12:02.093+02:00Je haalt de zaken een beetje door elkaar, Hans. Si...Je haalt de zaken een beetje door elkaar, Hans. Sioux/Lakota komt een beetje op hetzelfde neer hier. De vondst van goud in de Black Hills leidde tot een invasie van blanke goudzoekers waartegen de Indianen zich verzetten, wat uitliep op de slag bij Little Big Horn, een Pyrrhus-overwinning voor de Indianen in 1876. Enkele jaren later zaten ze allemaal in reservaten. De Ghost Dance beweging begon rond 1890 en was een kruising tussen het sjamanisme (zoektocht naar visioenen) en het Christelijke idee van een Messias die, in dit geval, de gelukkige tijd van de bizonjacht weer zou terugbrengen. De Amerikaanse overheid verbood deze dans en dat leidde tot de slag, nee, slachting, bij Wounded Knee.<br />Het is allemaal na te lezen in Begraaf mijn hart bij de bocht van de Rivier (Bury my Heart at Wounded Knee) van Dee Brown en Zwarte Eland spreekt (Black Elk speaks) opgetekend door John Neihardt.Franshttps://www.blogger.com/profile/06019045845575586715noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3709672109049535230.post-50253653421780058062018-08-08T15:21:03.104+02:002018-08-08T15:21:03.104+02:00Een mooi stuk weer over een slinks geniale song, t...Een mooi stuk weer over een slinks geniale song, te vaak vergeten, en het presenteert ons weer met die vele betekenissen verscholen achter zijn beelden. The Black Hills of Dakota, jij denkt erbij aan Mount Rushmore Jochen en dat open voor mij nieuwe perspectieven, toch blijf ik liever de andere weg inslaan op dit kruispunt, waren het niet de heilige heuvels van de Sioux (dacht ik) en vluchtten zij daar niet heen na hun laatste, eerst door vreedzame Ghost Dances voorafgegane veldslag tegen de troepen van de US als verzet tegen de genocide en opsluiting in de kampen van de reservaten? Wounded Knee, de klank van die woorden alleen al bezorgt me de koude rillingen, en gek genoeg zie ik soms beelden van de lange tocht door de sneeuw van verslagenen wanneer ik de laatste regels van dit lied hoor, maar tja, mijn verbeelding is een beetje gek zegt mijn vrouw wel eens...<br />gegroet, hans altenaAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3709672109049535230.post-52695259792286146052018-08-08T13:40:29.121+02:002018-08-08T13:40:29.121+02:00Nu het buiten hetzelfde weer is als beschreven wor...Nu het buiten hetzelfde weer is als beschreven wordt in het derde couplet, waag ik me aan een nieuwe interpretatie: het hoofd van die man ontplofte gewoon van de hitte!<br />En de Black Hills zijn natuurlijk ook het heilige land van de Lakota-Indianen waar in 1874 goud gevonden werd.Franshttps://www.blogger.com/profile/06019045845575586715noreply@blogger.com